Tijdens een zomercursus modelschilderen hebben we elke dag andere vrouwelijke modellen. Ze zijn allemaal prachtig en professioneel; toch vragen we ons na drie dagen af of er morgen misschien een mannelijk model komt. „Nee, sorry mensen”, excuseert onze docent zich. „Ik heb geen man kunnen vinden.” Daarop reageert een medecursiste direct: „Daar heb ik ook een tijdje last van gehad.”
Alice Schwartz
Bas wederom onbegrijpelijk, wellicht kan Indra het uitleggen:
Jammer van dat “Daarop reageert een medecursiste direct” maar goed, ikjes lees je om de glimlach, niet om er iets over het schrijven der Nederlandsche taal van op te steken.
Daar ga je voor naar dat mooie Schrijfblog van die crossdame, bestaat dat nog? Te vroeg om te googelen, later meer, nu koffie.
Hij refereert natuurlijk aan Luvienna en haar mooie schrijfblog Singularity.
Misschien moet de zin in de actieve vorm worden geschreven ( “Een medecursiste reageert daarop direct.“)? Lijkt mij niet nodig maar ik heb dan ook geen Schrijfblog.
Bij de gekjes werd Ad Hok al heel vroeg (07:58) ongeduldig:
Eén, twee, drie, vier, komt er nog wat van! ? Ja, ik zit weer eens in dezelfde tijdzone als jullie in NL.
Natuurlijk plakte ik toen als de wiedeweerga het ikje. Een autoriteit als Ad Hok bedien je op zijn wenken, die laat je niet wachten.
Zélf het ikje plakken is natuurlijk ver beneden zijn waardigheid. Het idee alleen al!
We moeten nog even afwachten wat DSR te zeggen heeft. Onze magistraat, die normaal voor niemand opzij gaat, kent zijn plaats als het op Ad Hok aankomt:
DSR wacht met zijn bespreking totdat Ad Hok er het zijne van heeft gezegd.
Normaalgesproken maaien we hem hier immers het gras voor de voeten vandaan.
Ad Hok:
Dank DSR, heel attent! Zoals het ook heel attent is om zo’n cursus in de zomer te houden; lijkt me wel zo prettig voor de (naar ik aanneem) naaktmodellen.
Het ikje valt inderdaad in de door lummel aangehaalde categorie. In het Engels zouden ze zeggen “as the actress said to the bishop”. Wel aardig, maar niet erg origineel, dus.
Je vraagt je wel af waarom het zo moeilijk is om mannelijke modellen te krijgen. Vindt de docent vrouwen wellicht leuker, zijn mannen preutser, is het een kwestie van ongelijke betaling ..?
Na twee weken genieten van Franse kaas en wijn is een bezoek aan de sportschool broodnodig. Ik besluit overmoedig na de training ook nog een hippe groepsles te doen. Met mijn gammele motoriek een hele uitdaging. Gelukkig blijkt ene Sandra een nog veel grotere kluns. De instructeur corrigeert haar de hele les fanatiek. Als ik tevreden naar buiten loop, komt de instructeur aangesneld: „Sorry, ik dacht dat jij Sandra heette.”
Marlou Heskes
Bas:
Een grappig misverstand.
Onduidelijk waar dit hilarische voorstel zich afspeelt: in Frankrijk of alweer thuis. Ik gok op het laatste. En het maakt ook niet uit.
DSR:
Leuke pointe, maar de voorgeschiedenis geeft te denken. De inzender moet zich wel helemaal het schompes hebben gevreten en gezopen…
DSR vindt dat als iemand ad rem reageert, je dat niet mag aangeven want dan wordt de lachband opgestart (Pawi is het geloof ik niet met hem eens, geen idee waar die het allemaal over heeft).
Van Bas mag ook “daarop” niet (we hebben het over het ikje van gisteren). Laat dan dat “reageert” ook maar weg: Een medecursiste: „Daar heb ik ook een tijdje last van gehad.”.
Tja, de een vertelt een verhaaltje heel droog, de ander met meer omhaal, om daar nou een punt van te maken.
In het verpleeghuis waar ik werkte, was het nogal eens moeilijk alle benodigde zorg op tijd te leveren. Zo ook in die avonddienst op onze afdeling voor mensen met dementie. Ik ren letterlijk door de gang. Een mevrouw die daar wandelt, haast zich naar de kant en vraagt: „Moet je nodig?”
Carla Ligthart-Singer
Bas, blasé na 25 jaar ikjes lezen:
Kan toch?
DSR, zo mogelijk nog blaséer:
Een dementie-Ik-je! Da’s lang geleden… -zucht-
Wél interessant is zijn kanttekening bij Schokland:
Kom daar bv. op Schokland, het laatste deel van onze Nederlandse vakantie, maar eens om. Daar is het meer uitsmijterstjeswerk, ook lekker hoor. Had het museum nog niet gezien. Zeer onderhoudend over geschiedenis en geologie, maar relatief weinig over het volksleven.
Dat moet toch een bijzondere toestand geweest zijn, zeker naar het einde toe. Een soort Nederlands Nieuw-Caledonië stel ik me voor.
Twee jaar geleden maakte een vriendin een vergelijkbare opmerking. Zij is geïnteresseerd in klederdracht en was buitengewoon teleurgesteld in het museum: veel te weinig aandacht voor het volksleven op Schokland. HR net zo teleurgesteld op bankje bij museum:
Op Urk, in het museum het Oude Raadhuis, kwam ze gelukkig wel aan haar trekken.
Denkt u ook aan een NO-polder rondreis, dan zal de vuurtoren op Kraggenburg u zeer zeker bekoren:
We waren op bezoek bij onze oude buren en de andere bewoners uit de straat passeerden de revue. De demente bejaarde (onze oude overbuurvrouw) was opgenomen in een gesloten afdeling van een zorgcentrum. De laatste druppel was dat ze een naakte man in de straat had zien lopen.
Ik herinnerde me een snikhete nacht en ik zocht in de studeerkamer mijn iPad en deed enkele seconden het licht aan om die te vinden in de veronderstelling dat niemand mij op dat uur zou zien.
Dirk Tanger
Bas had zelf al om 06:46 (wat zijn die gasten allejezus vroeg uit de veren!) het ikje geplakt en dat leverde deze grappige dialoog op:
De pensionado’s (de gekjes – DSR) liggen natuurlijk nog lekker te ronken in bed. Ikjesplakker en vroege vogel Ad Hok heeft daar al gereageerd:
Is het dementieweek, of zo? Laatste zin is een beetje rottig opgeschreven. Het lijkt me overigens sterk dat er zoiets als een “laatste druppel” zou zijn.
Later die dag: DSR en Ilona beschuldigen de ikjesschrijver ervan dat hij een arme bejaarde achter de tralies heeft gekregen. Lummel beweert dan weer dat Dirk niet alles op zichzelf moet betrekken.
Je moet toch wat wil je een reactie poneren die opvalt in het ikjes-gekakel.
Op een designsite wordt een nieuw schoenenmerk gepresenteerd. Mijn lief vindt dat-ie nodig nieuwe schoenen moet hebben. Een goede aanleiding voor een trip naar Parijs, de enige plek in Europa waar dit Australische merk te koop is. Hij loopt drie keer langs alle herenschoenen bij Au Bon Marché. Niets. Dan toch eens vragen. We worden verwezen naar de afdeling damesschoenen. Tevreden loop ik een half uur later op mijn trendy shoes de deur uit.
Madeleine Steigenga
Bas, met een snob-commentaartje van het zuiverste water:
Oei, voor een paar schoenen naar Parijs gaan! Dat die decadentie of milieuterreur zoals ze nu zeggen nog bestaat!
Uurtje of vier, vijf met de trein, de Thalys, dan metro 4 vanaf Gare Du Nord en lekker slenteren door Saint-Germain-des-Prés. Ik ruik de muffe geur en hoor de duffe toeter van de metrodeuren. Heerlijk! Toch weer eens heengaan, maar niet voor trendy schoenen.
Ik begaf me soms in het labyrint voor de boodschappen, de Epicerie, uitgestrekt over de sous-sol, gangetjes, hoekjes, weer terugkomen op hetzelfde punt en de sortie niet kunnen vinden, zelfs niet als de local die ik toen was, en meer slenteren dan kopen. Je gaat niet met een volle boodschappentas de metro en RER in.
Maar als je dat Australische merk toch al online aan het shoppen bent dan laat je het in deze tijd gewoon thuisbezorgen. Dus! Snobikje van het zuiverste water.
Ad Hok, scherp als altijd:
Eerder deze week ging het over dementie en de zorgsector. Vandaag een ikje over een echt probleem.
In de Thomaskirche in Leipzig hangen kaartjes waar mensen hun gebeden of dankzeggingen op kunnen schrijven. Mijn oog valt op een kaartje dat in een houterig kinderhandschrift en met dito spelling in één eenvoudige zin invulling geeft aan een godsgeloof te midden van een klimatologische omwenteling: ‘Danke Got das es regnet’.
Hilde Kugel
Ongelovige Thomas van Vuren:
Dat noemen we hineininterpretieren. Misschien was het wel gewoon een boerenkindje. Of niet eens een kind. Gewoon blij met regen voor het land.
Kribbige Ad Hok:
OK, ik heb het ikje geplaatst. Verder ga ik er geen woorden aan vuilmaken
Domme DSR:
In iedere kerk is wel een boek met gebeden. Dat lijkt me vooral iets tussen de schrijver en God, niet om eens in te grasduinen op zoek Ik-jesmateriaal.
heerrozenwater 
Last
Tijdens een zomercursus modelschilderen hebben we elke dag andere vrouwelijke modellen. Ze zijn allemaal prachtig en professioneel; toch vragen we ons na drie dagen af of er morgen misschien een mannelijk model komt. „Nee, sorry mensen”, excuseert onze docent zich. „Ik heb geen man kunnen vinden.” Daarop reageert een medecursiste direct: „Daar heb ik ook een tijdje last van gehad.”
Alice Schwartz
Bas wederom onbegrijpelijk, wellicht kan Indra het uitleggen:
Hij refereert natuurlijk aan Luvienna en haar mooie schrijfblog Singularity.
Misschien moet de zin in de actieve vorm worden geschreven ( “Een medecursiste reageert daarop direct.“)? Lijkt mij niet nodig maar ik heb dan ook geen Schrijfblog.
Bij de gekjes werd Ad Hok al heel vroeg (07:58) ongeduldig:
Natuurlijk plakte ik toen als de wiedeweerga het ikje. Een autoriteit als Ad Hok bedien je op zijn wenken, die laat je niet wachten.
Zélf het ikje plakken is natuurlijk ver beneden zijn waardigheid. Het idee alleen al!
We moeten nog even afwachten wat DSR te zeggen heeft. Onze magistraat, die normaal voor niemand opzij gaat, kent zijn plaats als het op Ad Hok aankomt:
Ad Hok:
LikeLike
Heer Rozenwater snapt het
LikeGeliked door 2 people
Kluns
Na twee weken genieten van Franse kaas en wijn is een bezoek aan de sportschool broodnodig. Ik besluit overmoedig na de training ook nog een hippe groepsles te doen. Met mijn gammele motoriek een hele uitdaging. Gelukkig blijkt ene Sandra een nog veel grotere kluns. De instructeur corrigeert haar de hele les fanatiek. Als ik tevreden naar buiten loop, komt de instructeur aangesneld: „Sorry, ik dacht dat jij Sandra heette.”
Marlou Heskes
Bas:
DSR:
DSR vindt dat als iemand ad rem reageert, je dat niet mag aangeven want dan wordt de lachband opgestart (Pawi is het geloof ik niet met hem eens, geen idee waar die het allemaal over heeft).
Van Bas mag ook “daarop” niet (we hebben het over het ikje van gisteren). Laat dan dat “reageert” ook maar weg: Een medecursiste: „Daar heb ik ook een tijdje last van gehad.”.
Tja, de een vertelt een verhaaltje heel droog, de ander met meer omhaal, om daar nou een punt van te maken.
LikeLike
Hoge nood
In het verpleeghuis waar ik werkte, was het nogal eens moeilijk alle benodigde zorg op tijd te leveren. Zo ook in die avonddienst op onze afdeling voor mensen met dementie. Ik ren letterlijk door de gang. Een mevrouw die daar wandelt, haast zich naar de kant en vraagt: „Moet je nodig?”
Carla Ligthart-Singer
Bas, blasé na 25 jaar ikjes lezen:
DSR, zo mogelijk nog blaséer:
Wél interessant is zijn kanttekening bij Schokland:
Twee jaar geleden maakte een vriendin een vergelijkbare opmerking. Zij is geïnteresseerd in klederdracht en was buitengewoon teleurgesteld in het museum: veel te weinig aandacht voor het volksleven op Schokland. HR net zo teleurgesteld op bankje bij museum:
Op Urk, in het museum het Oude Raadhuis, kwam ze gelukkig wel aan haar trekken.
Denkt u ook aan een NO-polder rondreis, dan zal de vuurtoren op Kraggenburg u zeer zeker bekoren:
LikeGeliked door 1 persoon
Voor reacties verwijs ik naar de buurblogs,
LikeLike
Ad gaat in NL met de kippen op stok en is er ’s morgens als de kippen bij?;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Indra, vervang NL door IT, en kippen door kleinkinderen.
LikeGeliked door 1 persoon
Come stai, nonno mattutino?
LikeLike
Benissimo, grazie!
LikeLike
Naakte man
We waren op bezoek bij onze oude buren en de andere bewoners uit de straat passeerden de revue. De demente bejaarde (onze oude overbuurvrouw) was opgenomen in een gesloten afdeling van een zorgcentrum. De laatste druppel was dat ze een naakte man in de straat had zien lopen.
Ik herinnerde me een snikhete nacht en ik zocht in de studeerkamer mijn iPad en deed enkele seconden het licht aan om die te vinden in de veronderstelling dat niemand mij op dat uur zou zien.
Dirk Tanger
Bas had zelf al om 06:46 (wat zijn die gasten allejezus vroeg uit de veren!) het ikje geplakt en dat leverde deze grappige dialoog op:
De pensionado’s (de gekjes – DSR) liggen natuurlijk nog lekker te ronken in bed. Ikjesplakker en vroege vogel Ad Hok heeft daar al gereageerd:
Later die dag: DSR en Ilona beschuldigen de ikjesschrijver ervan dat hij een arme bejaarde achter de tralies heeft gekregen. Lummel beweert dan weer dat Dirk niet alles op zichzelf moet betrekken.
Je moet toch wat wil je een reactie poneren die opvalt in het ikjes-gekakel.
LikeLike
Trendy shoes
Op een designsite wordt een nieuw schoenenmerk gepresenteerd. Mijn lief vindt dat-ie nodig nieuwe schoenen moet hebben. Een goede aanleiding voor een trip naar Parijs, de enige plek in Europa waar dit Australische merk te koop is. Hij loopt drie keer langs alle herenschoenen bij Au Bon Marché. Niets. Dan toch eens vragen. We worden verwezen naar de afdeling damesschoenen. Tevreden loop ik een half uur later op mijn trendy shoes de deur uit.
Madeleine Steigenga
Bas, met een snob-commentaartje van het zuiverste water:
Ad Hok, scherp als altijd:
LikeLike
Haha, Ad Dikke lol! Ja, je zal het probleem maar hebben….dat lost de Schoenenreus niet voor je op.
LikeLike
Godzijdank
In de Thomaskirche in Leipzig hangen kaartjes waar mensen hun gebeden of dankzeggingen op kunnen schrijven. Mijn oog valt op een kaartje dat in een houterig kinderhandschrift en met dito spelling in één eenvoudige zin invulling geeft aan een godsgeloof te midden van een klimatologische omwenteling: ‘Danke Got das es regnet’.
Hilde Kugel
Ongelovige Thomas van Vuren:
Kribbige Ad Hok:
Domme DSR:
LikeLike