Het begint met midden in de nacht wakker worden. Gevolgd door pogingen hier niet over te stressen. Ik val zo wel in slaap. Gebeurt dit niet: onrust. Maar dat mag niet, want dan val ik zeker niet meer in slaap. Dan: berusting. Oké. Dan slaap ik maar niet. Hierna: verveling. Hoelang moet ik nog voor het ochtend is? Soms val ik dan alsnog slaap. In andere gevallen sta ik dan maar op. Zoals vanochtend. Toch mooi een rondje Vondelpark gerend voordat de stad wakker werd. Ook niet ongelukkig, eigenlijk.
Anke Kampschreur
Bas, met een voor de hand liggende woordspeling… die wél gemaakt moest worden:
Wat moet dat erg zijn, om Krampscheur van achteren te heten.
DSR lijdt hoogstwaarschijnlijk zélf aan slapeloosheid. Hij plakte dit ikje op een godsgruwelijk vroeg uur: 05:24!
De volgende keer dat de inzender kampt met slapeloosheid, moet ze haar eigen doodsaaie navelstaarproza maar tot zich nemen.
Ze heeft er ongetwijfeld dagboeken vol van.
Wat ook nog wel eens wil helpen:
gewoon lekker poepen. Dat kan dan weer mooi in het Vondelpark, waar het volgens het krantje de spuigaten uitloopt.
HR maakt wekelijks een rondje Vondelpark en met de spuigaten valt het daar best mee. Neem eens een abonnement op een kwaliteitskrant, DSR.
Ad Hok weigert, terecht, a, b, c, en d te jureren:
AH heeft a, b, c, en d gezegd. Het doet hem vreugd dat daar zoveel reacties op kwamen, maar hij heeft nergens beloofd dat hij die vervolgens zou gaan beoordelen. Het is AVW niet.
Ik loop langs een speelveldje waar twee meisjes van ongeveer tien jaar aan het vliegeren zijn. Een jongen van dezelfde leeftijd komt aan op een fiets, ze kennen elkaar. Eén van de meisjes roept naar hem: „We gaan toch niet op vakantie.” Hij: „Waarom niet?” Zij: „Mijn oma gaat dit weekend dood.”
Gerdien Averink
Bas, een snerende opmerking laten we maar eens achterwege:
Ja, da’s uit het leven gegrepen en heel zielig voor het meisje. Oma’s gaan helaas op een gegeven moment dood. Opa’s ook.
En dan heb je alleen de herinneringen en de foto’s nog. Ik zat zelf gisteravond een stuk of acht dozen met fotoalbums van zo’n dode opa door te nemen, te rangschikken, sorteren, op volgorde te leggen. Met een mengeling van droefenis en geluk, want man, wat was het leven toch zorgeloos in die zwartwit tijd. Maar we wisten dat toen niet. Verjaardagen, vakanties en Sinterklaasavondjes werden pratend met elkaar doorgebracht!
Onze kleinkinderen zullen onze herinneringen moeten missen, want die kunnen dan niet bij onze Google foto’s account, kunnen geen floppy disk inlezen, zien fatal errors bij het openen van de externe harddisk, hebben geen Facebook meer. En hier moet dan een wijs troostend slotzinnetje komen.
Koffie!
Lummel (ondervangt eventuele ongerustheid bij de gekjes):
Ik schrijf een beetje minder. We hebben onze kleinkinderen tot woensdag. Na woensdag hebben we ook de ouders, dat is nog vermoeiender.
De reactie van Bas vond ik zo aardig dat ik hem deelde met de gekjes maar dat wordt daar absoluut niet op prijs gesteld. 😦
Lummel, kribbig, uitgeput door al die schreeuwende kleinkinderen om hem heen:
Als ik de reactie van Bas wil lezen dan ga ik naar zijn blog. Jouw reactie hier heeft dus geen zin.
Met collega’s die ik nog niet eerder ontmoet heb, zit ik tijdens de lunchpauze aan tafel. „Wat ben jij nou oorspronkelijk?” vraagt een van de dames me. Als persoon van kleur krijg ik deze vraag maar al te vaak, en ik stel hem niet op prijs. Ik besluit er deze keer wat van te zeggen. „Mevrouw, ik ben geboren en getogen in Leiderdorp!” antwoord ik ferm. „Nee, ik bedoel je beroep.”
Kambiz Nasseri
Bas minzaam:
Hij moet zeker blijven schrijven. En misschien ietsje minder gevoelig reageren.
Gevolgd door een lang exposé (Maar racisme en seksisme en discriminatie is niet het vragen en benoemen van welke geboorteplaats, welk geslacht iemand heeft. Die verschillen zijn nou juist zo leuk!) veel te saai om hier plaatsen. Wilt u de volledige reactie van Bas lezen dan gaat u maar naar zijn blog.
Zoals ik al op een vijfeurobriefje voorspelde, DSR blíjft doorzaniken bij de gekjes:
Van DSR mag je de reactie ook weghalen uit de roeptoeter en de plaatser in de ban doen.
DSR had daar vorige week al toe opgeroepen. Het blogbeheer gaf aan dat dat technisch mogelijk is, maar verwees tevens naar ‘andere binnenlopers’.
Aangezien die niets van zich hebben laten horen, stelt DSR: wie zwijgt, stemt toe.
Dag HR!
Met laster en verdraaiingen probeert de Trump van het gekjesblog zijn zin door te drijven.
Hoe lang kan lummel de druk weerstaan? Niet zolang meer, vrees ik.
Ach ja, misschien kan het niet vaak genoeg gezegd worden dat interesse in iemands afkomst niet op discriminatie hoeft te wijzen. Jij kan er zelfs om grinniken als ik me goed herinner.
Ik vraag niet vaak naar iemands afkomst, ik weet dat het een gevoelig onderwerp kan zijn. Maar één keer in een veganrestaurant in Groningen kon ik het toch niet laten. Het meisje dat ons bediende had duidelijk Midden-Oosterse roots, maar er was iets heel bijzonders aan haar uiterlijk.
Het bleek dat ze van Aramese afkomst was en dat is inderdaad bijzonder. Oh ja, ze vond de belangstelling naar haar roots alleen maar leuk.
De eerste schooldag is nog geen twee uur onderweg. Kinderen in groep 3 beginnen te leren lezen met het woordje ‘ik’. Ze mogen in een spiegeltje kijken en de vraag stellen: „Wie ben ik en waar houd ik van?” Eén leerling kijkt vol passie in de spiegel en prevelt met uithaal: „Ik houd van mijn mama – en ik mis haar zó!’
Lianne Medema
Bas wordt echt oud:
Oh, wat mis ik die bedenkers, die pioniers, die passie, die liefde voor het vak. Toen was het ikje nog geen bladvulling, toen was het ikje een experiment, kunst, verheffing van het volk.
Voor de volledigheid hier nog het gekjes-commentaar:
Opdracht voor DSR, waar wordt er in het ikje gepsychologiseerd?
Bas komt inderdaad kennelijk op een leeftijd, waarop het idealiseren van het verleden begint. 😉
Ik meen me te herinneren dat het indertijd niet alles goud was wat er blonk, zowel wat betreft de ikjes als de weinig verheffende commentaren. De NRC is niet voor niets gestopt met de mogelijkheid om commentaar te leveren.
De vader van een meisje dat op een tiende punt is gezakt voor haar eindexamen heeft de school voor de rechter gedaagd. Ik zakte destijds ook, met hetzelfde nipte verschil. Op een eerbaar gymnasium, waar nog nooit iemand was gezakt. Mijn vader spande destijds geen rechtszaak aan. Nadat de school had gebeld bulderde hij door het huis: „Klootzak, je bent gezakt!” En zo was het.
Evert-Jan Mulder
Misschien kan Indra deze reactie van Bas uitleggen:
Opnieuw is het raden naar de rol van de verteller. Is Evert-Jan de rechter zelve? De schooldirecteur? De bode? Een plaatselijke roddeljournalist? Het zou het ikje een stuk beter maken, evenals een alternatieve beginzin. De vader van een meisje … ik moet dan al hard schakelen, hoor. En dat op de vroege morgen.
Koffie!
Ook DSR kan de aanleiding voor dit ikje niet bekoren:
Reageren op het nieuws graag via een ingezonden brief en niet via ons geliefde rubriekje.
Geliefde rubriekje, ja, ja. Was sich liebt, das neckt sich.
Ik heb in het ziekenhuis een vervelende ingreep ondergaan. Met een verpleegkundige ga ik een controlefoto maken. Onderweg in de lift ga ik bijna tegen de vlakte. Ga met moeite op de grond zitten terwijl de verpleegkundige achter me zit, me steunt en instructies geeft. De liftdeur gaat open, ik kijk omhoog, er willen twee mensen instappen. „Mevrouw is even onwel geworden”, zegt de verpleegster tegen hen. „Geen probleem, fijne dag!” antwoorden ze opgewekt, en lopen naar de andere lift.
Tanja Hulswit
Bas:
Wat moeten ze dan zeggen? Moord! Brand! Om hulp roepen? Ze zijn al in het ziekenhuis. Mevrouw wordt geholpen. Wegwezen dus. Prima reactie.
Ad Hok:
Na twee weken COVID, testte ik gisteren negatief. Fijne dag, allemaal!
Geweldig voor je, Ad. Hoe zwaar of licht was het en hoe gaat het nu?
DSR:
Ik hoop dat mensen massaal beterschapkaarten sturen naar de NRC-redactie.
Hoe vaak hebben we dezelfde clou al wel niet gehad, meestal rond sterfgevallen?
Mensen reageren vaak op automatische piloot in ontregelende situaties. Geen probleem inderdaad.
Had de inzender liever een rotdag toegewenst gekregen?
Het woord “sterkte” was hier misschien beter geweest, hoewel dat woord ook al wel aan kracht heeft verloren de laatste jaren. In appjes heeft menigeen het woord vervangen door een spierballenicoontje en dat vind ik nog vele malen irritanter…
heerrozenwater 
Stressen
Het begint met midden in de nacht wakker worden. Gevolgd door pogingen hier niet over te stressen. Ik val zo wel in slaap. Gebeurt dit niet: onrust. Maar dat mag niet, want dan val ik zeker niet meer in slaap. Dan: berusting. Oké. Dan slaap ik maar niet. Hierna: verveling. Hoelang moet ik nog voor het ochtend is? Soms val ik dan alsnog slaap. In andere gevallen sta ik dan maar op. Zoals vanochtend. Toch mooi een rondje Vondelpark gerend voordat de stad wakker werd. Ook niet ongelukkig, eigenlijk.
Anke Kampschreur
Bas, met een voor de hand liggende woordspeling… die wél gemaakt moest worden:
DSR lijdt hoogstwaarschijnlijk zélf aan slapeloosheid. Hij plakte dit ikje op een godsgruwelijk vroeg uur: 05:24!
HR maakt wekelijks een rondje Vondelpark en met de spuigaten valt het daar best mee. Neem eens een abonnement op een kwaliteitskrant, DSR.
Ad Hok weigert, terecht, a, b, c, en d te jureren:
AVW? Afbeelding van de Week?
LikeLike
Bas heeft nog eens een extra dieptepunt bereikt; iemands naam verhaspelen en er dan grapjes over maken. Hoe ver kan je zakken….
Wat betreft het ikje: Ikkeriger kan het bijna niet. Zeer herkenbaar, behalve het hardlopen in het Vondelpark, 😉
Als je weet dat je de volgende dag op je werk echt scherp moet zijn, dan is wakker liggen echt heel frustrerend…
LikeLike
Slapeloosheid en de volgende dag scherp moeten zijn. Dat is de hel.
LikeLike
Toch niet
Ik loop langs een speelveldje waar twee meisjes van ongeveer tien jaar aan het vliegeren zijn. Een jongen van dezelfde leeftijd komt aan op een fiets, ze kennen elkaar. Eén van de meisjes roept naar hem: „We gaan toch niet op vakantie.” Hij: „Waarom niet?” Zij: „Mijn oma gaat dit weekend dood.”
Gerdien Averink
Bas, een snerende opmerking laten we maar eens achterwege:
Lummel (ondervangt eventuele ongerustheid bij de gekjes):
De reactie van Bas vond ik zo aardig dat ik hem deelde met de gekjes maar dat wordt daar absoluut niet op prijs gesteld. 😦
Lummel, kribbig, uitgeput door al die schreeuwende kleinkinderen om hem heen:
LikeLike
Oorspronkelijk
Met collega’s die ik nog niet eerder ontmoet heb, zit ik tijdens de lunchpauze aan tafel. „Wat ben jij nou oorspronkelijk?” vraagt een van de dames me. Als persoon van kleur krijg ik deze vraag maar al te vaak, en ik stel hem niet op prijs. Ik besluit er deze keer wat van te zeggen. „Mevrouw, ik ben geboren en getogen in Leiderdorp!” antwoord ik ferm. „Nee, ik bedoel je beroep.”
Kambiz Nasseri
Bas minzaam:
Gevolgd door een lang exposé (Maar racisme en seksisme en discriminatie is niet het vragen en benoemen van welke geboorteplaats, welk geslacht iemand heeft. Die verschillen zijn nou juist zo leuk!) veel te saai om hier plaatsen. Wilt u de volledige reactie van Bas lezen dan gaat u maar naar zijn blog.
Zoals ik al op een vijfeurobriefje voorspelde, DSR blíjft doorzaniken bij de gekjes:
Met laster en verdraaiingen probeert de Trump van het gekjesblog zijn zin door te drijven.
Hoe lang kan lummel de druk weerstaan? Niet zolang meer, vrees ik.
LikeLike
Ik vind het een prima verhaal van Bas. Het is inderdaad belangrijk om niet al te overgevoelig te zijn, hoe moeilijk dat soms ook is.
LikeLike
Ach ja, misschien kan het niet vaak genoeg gezegd worden dat interesse in iemands afkomst niet op discriminatie hoeft te wijzen. Jij kan er zelfs om grinniken als ik me goed herinner.
Ik vraag niet vaak naar iemands afkomst, ik weet dat het een gevoelig onderwerp kan zijn. Maar één keer in een veganrestaurant in Groningen kon ik het toch niet laten. Het meisje dat ons bediende had duidelijk Midden-Oosterse roots, maar er was iets heel bijzonders aan haar uiterlijk.
Het bleek dat ze van Aramese afkomst was en dat is inderdaad bijzonder. Oh ja, ze vond de belangstelling naar haar roots alleen maar leuk.
LikeLike
Overigens is het een vraag die heel makkelijk aan een zij-instromer gesteld kan worden:
“wat ben jij oorspronkelijk van beroep”
LikeGeliked door 1 persoon
Ik
De eerste schooldag is nog geen twee uur onderweg. Kinderen in groep 3 beginnen te leren lezen met het woordje ‘ik’. Ze mogen in een spiegeltje kijken en de vraag stellen: „Wie ben ik en waar houd ik van?” Eén leerling kijkt vol passie in de spiegel en prevelt met uithaal: „Ik houd van mijn mama – en ik mis haar zó!’
Lianne Medema
Bas wordt echt oud:
Voor de volledigheid hier nog het gekjes-commentaar:
Opdracht voor DSR, waar wordt er in het ikje gepsychologiseerd?
LikeLike
Bas komt inderdaad kennelijk op een leeftijd, waarop het idealiseren van het verleden begint. 😉
Ik meen me te herinneren dat het indertijd niet alles goud was wat er blonk, zowel wat betreft de ikjes als de weinig verheffende commentaren. De NRC is niet voor niets gestopt met de mogelijkheid om commentaar te leveren.
LikeGeliked door 1 persoon
Gezakt
De vader van een meisje dat op een tiende punt is gezakt voor haar eindexamen heeft de school voor de rechter gedaagd. Ik zakte destijds ook, met hetzelfde nipte verschil. Op een eerbaar gymnasium, waar nog nooit iemand was gezakt. Mijn vader spande destijds geen rechtszaak aan. Nadat de school had gebeld bulderde hij door het huis: „Klootzak, je bent gezakt!” En zo was het.
Evert-Jan Mulder
Misschien kan Indra deze reactie van Bas uitleggen:
Ook DSR kan de aanleiding voor dit ikje niet bekoren:
Geliefde rubriekje, ja, ja. Was sich liebt, das neckt sich.
LikeLike
Bas wil graag weten in hoeverre de schrijver zelf bij het ikje betrokken was.
Ik ben geneigd te denken: helemaal niet.
Dit lijkt me meer een herinnering, opgeroepen door de aangespannen rechtszaak, aan de eigen examentijd en hoe dat allemaal ging.
Ik meen dat mijn ouders indertijd zelf naar school moesten komen en dat daar verteld werd of je geslaagd of gezakt was!
LikeLike
Ja, het is inderdaad een herinnering van de schrijver van het ikje naar aanleiding van de rechtszaak en ook hij zakte met hetzelfde nipte verschil.
LikeLike
Geen probleem
Ik heb in het ziekenhuis een vervelende ingreep ondergaan. Met een verpleegkundige ga ik een controlefoto maken. Onderweg in de lift ga ik bijna tegen de vlakte. Ga met moeite op de grond zitten terwijl de verpleegkundige achter me zit, me steunt en instructies geeft. De liftdeur gaat open, ik kijk omhoog, er willen twee mensen instappen. „Mevrouw is even onwel geworden”, zegt de verpleegster tegen hen. „Geen probleem, fijne dag!” antwoorden ze opgewekt, en lopen naar de andere lift.
Tanja Hulswit
Bas:
Ad Hok:
Geweldig voor je, Ad. Hoe zwaar of licht was het en hoe gaat het nu?
DSR:
LikeLike
Het woord “sterkte” was hier misschien beter geweest, hoewel dat woord ook al wel aan kracht heeft verloren de laatste jaren. In appjes heeft menigeen het woord vervangen door een spierballenicoontje en dat vind ik nog vele malen irritanter…
LikeLike
💪
LikeLike
Ja, die dus!! Weg ermee!
LikeGeliked door 1 persoon