„Uw pakket wordt tussen 8:00 – 17:00 bezorgd”, staat in dreigende vette letters op mijn scherm. Mijn vriend heeft wat besteld. Ik vervloek hem dat ik op mijn vrije dag zo vroeg moet opstaan, en de hele dag alert zijn voor een pakketje dat ook pas om 16:59 bezorgd kan worden. Dag pyjamadag. Eind van de middag gaat de bel, luid en urgent als een gastoeter. Ik negeer de belofte aan mezelf om nooit open te doen met ongewassen haar, in badjas. Mijn vrijheid is in zicht. Ik doe open en de bezorger zegt: „Kan ik bij u een pakketje voor de buren afleveren?”
Ilsa Nataya Ley, 31 jaar
Bas is met het verkeerde been uit bed gestapt:
Oei, wat een slecht geschreven stuk van een chagrijnig wijf.
DSR daarentegen bloeit als een roos op een mestvaalt van AI-teksten:
De inzender heeft meer dan één pyamadag nodig want volgens mij staat ze op omvallen.
“Dreigende” letters van de post? Was soms het in bloed geschreven, of vlammen?
Er wordt vervloekt, interne normen met voeten getreden, de post heeft kennelijk de macht om de deurbel van een dreigende lading te voorzien….hallucinaties liggen op de loer.
Natuurlijk moest eea een beetje dik worden aangezet voor de clou, maar hier raken we de grenzen van de hysterie.
Maar goed dat de inzender haar leeftijd heeft vermeld. Je had kunnen denken dat we met 15-jarige te maken hadden.
Als het zo’n belasting is, dan had ze lekker haar gang moeten gaan, desnoods met de koptelefoon op. Als de post niet voegt, is het voor de volgende keer. Of haar vriend kan het zelf ophalen bij ’t depot.
Honderd procent eens met de laatste alinea. Als het niet schikt het pakketje af laten geven bij een servicepunt.
Zaterdagochtend, het nieuws scannen aan de keukentafel. „Dan woont je moeder ineens in je tuin, wat doet dat met je?”, kopt de NOS-app. Steeds meer gemeenten staan toe dat inwoners een ‘premantelzorgwoning’ bouwen op hun kavel valt te lezen. Moeders in een tuinhuisje, ik probeer me een voorstelling te maken en informeer mijn vrouw over deze trend. Ze antwoordt snel en stellig: „Not in my backyard!”.
Jeroen Vos
Bas:
Dan nog liever een windmolen …
DSR:
Leuke pointe, beroerd verteld. We komen langzamerhand weer in de ouderwetse Ik-jesvibe.
Ook lummel toont geen enkele empathie voor het arme (schoon)moedertje van Jeroen Vos en doet dan ook nog eens veel te moeilijk:
Nounounou. In het Engels zeg. Ik weet een vervolgzin in het Engels, maar die plaats ik niet.
Hij doelt natuurlijk op: Not in my backyard but up yours.
Ilona en pawi begrijpen gelukkig wél meteen hoe pijnlijk dit moet zijn voor de onderhavige moeder(s):
Met acht stoere medeavonturiers maak ik een voettocht door de Canadese wildernis. Elke avond rond het kampvuur proberen we elkaar te overtroeven met de meest heldhaftige verhalen, en voor we dan in onze slaapzakken kruipen stoken we het vuur flink op om ’s nachts nieuwsgierige grizzlyberen af te schrikken. Op een ochtend ontdekken we pal naast het nog smeulende kampvuur een enorme berendrol, kakelvers en nog dampend. Niemand had iets van dat bezoek gemerkt. Maar het is daarna voorgoed gedaan met de stoere kampvuurverhalen.
Jeroen Bouman
Bas, verontwaardigd, zoals bijna elke dag:
Kakelvers? Van een beer? Hou het nou gewoon bij “nog dampend”.
Lummel, de leukste thuis op de deurknop na:
wat een drol van een ikje
We zullen moeten wachten op DSR met, laten we hopen, wél commentaar van een beetje niveau.
Om de tijd te doden, het niveau is toch al laag, een tweede afbeelding van DALL-E:
Hé, hé, De Grote Schrijvende Rechter heeft dan eindelijk ook gesproken:
Dat laatste dramatische zinnetje….guttegut.
Voor eeuwig zwijgen de gespleten tongen der bleekgezichten nu de Grote Beer heeft gesproken.
Als ik het ziekenhuis uitloop waar ik zojuist een coronaprik heb gekregen, hoor ik een vrouw achter mij zeggen: „Ik heb een Pfeijfferprik gekregen.”
Verbaasd draai ik me om.
De man naast haar zegt: „Pfizer zul je bedoelen.”
„Ach”, zucht de vrouw, „dat komt door het boek. Vlak voordat ik naar de priklocatie fietste had ik Alkibiades uit.”
Redactie: ‘Alkibiades’ is de nieuwste roman van Ilja Leonard Pfeijffer.
Aukje van Roessel
Bas maak zich weer ontzettend kwaad (had natuurlijk zélf het liefst een kaftje onder het ikje geplakt):
Telkens als je denkt dat het absolute dieptepunt is bereikt blijkt het nog een graadje erger te kunnen. Is dit opzet van iemand op de redactie? Belachelijke kop, van horen zeggen, wezenloos uitleggerig citaat, woordspeling van drie jaar geleden, Iljard heeft hem zelf vast al tientallen malen gehoord (en is daar trots op, dat er een prik naar hem vernoemd is, hij is immers een prikkenkampioen) en dan dat extreem suffige schoolkrantonderschrift waarin de redactie de clou nog even uitlegt. ’t Is nog net geen Rozenwater die er de kaft van het boek onder plakt, maar bijna dus.
Nee, zo is er echt niks meer aan, dat hele ikjesgebeuren.
Bij de gekjes geeft pawi het volgende naschrift:
Naschrift pawi 34,99 euro ebook 19,99 euro
Bas lijdt aan een ernstige vorm van kleine werelddenken. Het is een denkfout waarbij iemand denkt dat zijn eigen ervaringen en kennis representatief zijn voor de wereld als geheel.
Gelukkig heeft de NRC-redactie, gezien het bijschrift, daar minder last van.
Wij, een echtpaar van begin 70, hebben al een aantal dagen covid en voelen ons knap beroerd. Aan de ontbijttafel leest mijn vrouw een onlineadvertentie voor, over een „multifunctionele dweil met ingebouwde sproeifunctie”. Als ze opkijkt is er onmiddellijk een blik van wederzijdse herkenning en steken we allebei onze vinger op; in deze omschrijving kunnen we ons volledig vinden.
Alfred Elkerbout
DSR’s preoccupatie speelt weer eens op:
De uitleg bleef weliswaar achterwege, de leeftijd werd dan wel weer vermeld.
Als nu de woonplaats ook nog standaard wordt weergegeven, kan DSR eindelijk eens serieus werk maken van een statistische analyse, en de overwogenheid van Randstad aantonen.
Bas:
Een gebbetje onderling. Moet kunnen als je zo oud geworden bent. En niet onaardig geschreven. Lag deze een paar jaar op de plank of begint het covidgedoe weer?
Gezien het aantal coviddoden per dag valt het wereldwijd nog mee. In elk geval vergeleken met de afgelopen drie jaar:
heerrozenwater 
Pakketje
„Uw pakket wordt tussen 8:00 – 17:00 bezorgd”, staat in dreigende vette letters op mijn scherm. Mijn vriend heeft wat besteld. Ik vervloek hem dat ik op mijn vrije dag zo vroeg moet opstaan, en de hele dag alert zijn voor een pakketje dat ook pas om 16:59 bezorgd kan worden. Dag pyjamadag. Eind van de middag gaat de bel, luid en urgent als een gastoeter. Ik negeer de belofte aan mezelf om nooit open te doen met ongewassen haar, in badjas. Mijn vrijheid is in zicht. Ik doe open en de bezorger zegt: „Kan ik bij u een pakketje voor de buren afleveren?”
Ilsa Nataya Ley, 31 jaar
Bas is met het verkeerde been uit bed gestapt:
DSR daarentegen bloeit als een roos op een mestvaalt van AI-teksten:
Honderd procent eens met de laatste alinea. Als het niet schikt het pakketje af laten geven bij een servicepunt.
Wat zullen we nou krijgen!
LikeLike
Moeder in tuin
Zaterdagochtend, het nieuws scannen aan de keukentafel. „Dan woont je moeder ineens in je tuin, wat doet dat met je?”, kopt de NOS-app. Steeds meer gemeenten staan toe dat inwoners een ‘premantelzorgwoning’ bouwen op hun kavel valt te lezen. Moeders in een tuinhuisje, ik probeer me een voorstelling te maken en informeer mijn vrouw over deze trend. Ze antwoordt snel en stellig: „Not in my backyard!”.
Jeroen Vos
Bas:
DSR:
Ook lummel toont geen enkele empathie voor het arme (schoon)moedertje van Jeroen Vos en doet dan ook nog eens veel te moeilijk:
Hij doelt natuurlijk op: Not in my backyard but up yours.
Ilona en pawi begrijpen gelukkig wél meteen hoe pijnlijk dit moet zijn voor de onderhavige moeder(s):
LikeLike
Geslacht?
Mijn dochter (8) vult een vriendenboekje voor pony’s in.
Naam: Olga
Ras: Shetlander
Geslacht: nee
Monique Snoeijen
DSR:
LikeLike
Kampvuur
Met acht stoere medeavonturiers maak ik een voettocht door de Canadese wildernis. Elke avond rond het kampvuur proberen we elkaar te overtroeven met de meest heldhaftige verhalen, en voor we dan in onze slaapzakken kruipen stoken we het vuur flink op om ’s nachts nieuwsgierige grizzlyberen af te schrikken. Op een ochtend ontdekken we pal naast het nog smeulende kampvuur een enorme berendrol, kakelvers en nog dampend. Niemand had iets van dat bezoek gemerkt. Maar het is daarna voorgoed gedaan met de stoere kampvuurverhalen.
Jeroen Bouman
Bas, verontwaardigd, zoals bijna elke dag:
Lummel, de leukste thuis op de deurknop na:
We zullen moeten wachten op DSR met, laten we hopen, wél commentaar van een beetje niveau.
Om de tijd te doden, het niveau is toch al laag, een tweede afbeelding van DALL-E:
Hé, hé, De Grote Schrijvende Rechter heeft dan eindelijk ook gesproken:
LikeLike
Literaire shot
Als ik het ziekenhuis uitloop waar ik zojuist een coronaprik heb gekregen, hoor ik een vrouw achter mij zeggen: „Ik heb een Pfeijfferprik gekregen.”
Verbaasd draai ik me om.
De man naast haar zegt: „Pfizer zul je bedoelen.”
„Ach”, zucht de vrouw, „dat komt door het boek. Vlak voordat ik naar de priklocatie fietste had ik Alkibiades uit.”
Redactie: ‘Alkibiades’ is de nieuwste roman van Ilja Leonard Pfeijffer.
Aukje van Roessel
Bas maak zich weer ontzettend kwaad (had natuurlijk zélf het liefst een kaftje onder het ikje geplakt):
Bij de gekjes geeft pawi het volgende naschrift:
Bas lijdt aan een ernstige vorm van kleine werelddenken. Het is een denkfout waarbij iemand denkt dat zijn eigen ervaringen en kennis representatief zijn voor de wereld als geheel.
Gelukkig heeft de NRC-redactie, gezien het bijschrift, daar minder last van.
LikeLike
Ben het deze volledig met de heer van Vuren eens. Wordt het niet eens tijd om al die theekransjes en rozenkwekerijtjes te stoppen?
LikeLike
Ja, het is tijd om een punt te zetten achter deze ellende. Iedere keer weer constateren dat het absolute dieptepunt is bereikt wordt bespottelijk.
Als het zo erg is om de ikjes te lezen, moet je er inderdaad mee stoppen.
LikeLike
Herkenning
Wij, een echtpaar van begin 70, hebben al een aantal dagen covid en voelen ons knap beroerd. Aan de ontbijttafel leest mijn vrouw een onlineadvertentie voor, over een „multifunctionele dweil met ingebouwde sproeifunctie”. Als ze opkijkt is er onmiddellijk een blik van wederzijdse herkenning en steken we allebei onze vinger op; in deze omschrijving kunnen we ons volledig vinden.
Alfred Elkerbout
DSR’s preoccupatie speelt weer eens op:
Bas:
Gezien het aantal coviddoden per dag valt het wereldwijd nog mee. In elk geval vergeleken met de afgelopen drie jaar:
Bron: https://www.worldometers.info/coronavirus/
Au! Een standje van lummel:
LikeLike