Oma is bijna een jaar dood, maar haar telefoon ligt nog prominent in de woonkamer bij opa. Kleinzoon Hamza (6) vertelt dat hij later astronaut wil worden zodat hij oma kan zoeken en haar haar telefoon kan geven zodat ze weer kunnen bellen.
Ellen Bouma
Winterdag
Buiten jagen grijze wolken Achter elkaar aan Boven de schouw plengt ’t zigeunerjoch Zijn eeuwig zilte traan
Misschien eerst eens met een briefje aan een vlieger oid proberen?
DSR
Een briefje aan het vliegertouw is ontroerender dan het astronautenplan.
Vreemd eigenlijk, dat die telefoon daar nog steeds ligt.
Het is zaterdagochtend. Ik zit klaar voor de Nationale Tuinvogeltelling: je moet gedurende een half uur alle vogels in je tuin tellen en per app doorgeven. „Ik begin nu met tellen”, zeg ik tegen mijn vrouw en ga met mijn verrekijker voor het raam zitten. „Leuk!” zegt ze, „dan ga ik de bloembollen doen.” Even later scharrelt ze enthousiast op haar hurken door de tuin. Na een half uur geef ik het op en zend mijn bijdrage in. Aantal waarnemingen: nul.
Bas van Vuren
Ja, ik kan me voorstellen dat de mondhoeken daar van zijn gaan krullen op de NRC-burelen. Lekker actueel ook, zelfspot, het vrouwtje als onnozel gansje afschilderen … zo kennen we Bas van Vuren weer!
Zelf zou ik de twee laatste regels weg hebben willen laten, maar ja, overschat je dan niet je lezerspubliek? De vluchtige ikjeslezer had hem niet begrepen, toch?
En ja, de vogels geef je niet per app door, maar hun aantallen, da’s voor de hardliners.
Bas van Vuren
Vaak ben ik het met Bas oneens, vind ik hem te kritisch, maar vandaag ga ik volledig akkoord met zijn verdict.
Zouden ze bij de nrc niet meer weten dat ze deze man onder de naam apiedapie eruit geschopt hebben wegens het dagelijks plaatsen van vuilbekkerij en smeerlapperij?Het ikje is te onbenullig om hier een woord aan vuil te maken.
lummel
Lummel’s intense sjagrijn is begrijpelijk maar dat geeft hem niet het recht om klinkklare onzin te verkondigen.
Wie willens en wetens vogels gaat tellen als er iemand in de tuin werkt, weet op voorhand dat het totaal aantal waarnemingen nul zal zijn. Waarom niet even gewacht, door de teller of de planter?
Nee, dit lijkt meer op de enscenering van een Ik-je dan een spontane anecdote.
Het is trouwens rijkelijk laat voor bloembollen. Die horen voor Sinterklaas in de grond te zitten.
DSR
Over het planten (poten?) van bloembollen had ik al een stukkie ingetypt. Voor de zekerheid toch nog even gecheckt: tulpenbollen kunnen heel goed in januari de grond in worden gestopt.
Ilona
DSR bekent graag zijn ongelijk wat betreft het poten van bloembollen (alweer een oude volkswijsheid naar de vaantjes) en zal de met de tuin belaste lieden in zijn huishouden erover informeren.
DSR
Oei, oei, oei, ook pawi heeft een rekening te vereffenen:
Over het ikje:Voor een vogelliefhebber een uiterst onwaarschijnlijke gang van zaken, voor een broodschrijver een alarmerend slecht geschreven stukje. “…scharrelt ze enthousiast op haar hurken door de tuin”. Brrr.
pawi
Lummel helemaal opgewonden dat zijn blog vandaag veel bezoek heeft ontvangen. Reken je niet rijk, lummel.
Bij de gekjes sputteren ze nog even door. De druiven zijn zuur en het gal is bitter.
Deze pawi-typische reactie wil ik u niet onthouden:
De go-between van HR lijkt belangrijk te worden. Iets om rekening mee te houden bij je reacties op dit blog? Geheel naar eigen inzicht knipt en plakt hij van hier naar daar en vice versa.
pawi
Bij pawi moet je altijd goed nadenken wat ze precies bedoelt maar inderdaad, HR bepaalt zélf wat hij belangrijk vindt bij de gekjes. Mocht pawi zich tekortgedaan voelen, dan kan ze dat laten weten in een reactie op dit blog.
DSR is en blijft een relnicht:
Het cirkeltje is rond: op zijn uit kopieen van IZDG bestaande blog draagt HR reageerders op om bij hem, en bijvolg dus niet elders, te reageren als ze iets kwijtwillen!
Het is in feite nog erger dan stelen. Ik blijf het zeggen: HR in de ban – gewoon omdat het kan -milde glimlachicoon-
Pawi mag haar onvrede natuurlijk ook uiten bij de gekjes als ze zich onrechtvaardig door mij behandeld voelt. Het wordt dan wel wat omslachtiger voor mij om te reageren. Zeker als ik daar geband word.
Was dit nog een plankliggertje van NRC, dat eens per jaar weer actueel kan worden of was dit nog een plankliggertje van Bas zelf?
Hoe zeiden we dat hier vroeger ook weer? Si non è vero è ben trovato…
Het commentaar van Bas op z’n eigen ikje vind ik heel grappig. Hij heeft, wat zelfspot en zelfkritiek betreft, een behoorlijke ontwikkeling doorgemaakt! Ja toch, niet dan? 😉
Indra, het is toch echt deze zaterdag gebeurd en ingezonden. Althans min of meer. Mijn vrouw stond al met de bloembollen en handschoenen in de deuropening toen ik haar vroeg of ze even wilde wachten totdat ik het ikje had ingestuurd en een half uur had geteld. Ik zag daarbij trouwens geen huismus, maar wel de ijsvogel, en da”s best grappig in de tuin.
De reacties op het gure reaguurdersblog, die ik alleen hier heb gelezen, rangschik ik in de categorie “machteloze woede”. Die van dll is inderdaad bizar, kan iemand even bij hem gaan kijken, dat gaat daar niet goed 🤪
Ik, kersverse oma in spe, wil iets kopen voor mijn eerste kleinkind in wording. Bij Het Kousenhuis zie ik leuke sokjes, per 4 verpakt. Op mijn vraag of deze babysokjes ook in andere kleuren zijn is het antwoord: „Mevrouw, dit zijn geen babysokjes dit zijn hondensokjes”. Oei, ik moet er nog even inkomen, in mijn nieuwe omarol.
Joke Maas
De kersverse oma van een (mensen)baby in wording dus….de inzender beknibbelt niet op de uitleg.
Qua pointe gaan we erop vooruit vandaag; er zal wel niet om gelogen zijn. De laatste zin is een tragisch misbaksel.
Wat betreft de sokjes: de aanstaande baby zou er weinig van gemerkt hebben.
De Schrijvende Rechter
Het beste is de titel; daar krijg je meteen een gezellig gevoel van. Ook het begin “Ik” is helemaal goed en past in het concept. Maar daarna is het voorbij en de laatste regel is echt afgrijselijk. Die conclusie moet de lezer trekken, Joke, als het gevalletje althans goed genoeg geschreven is en als de pointe in orde is. Nee, het schrijven van goede ikjes is niet iedereen gegeven.
Tijdens het boodschappen doen in de winkelstraat in de buurt, twijfelde mijn moeder (99) of ze de voordeur, die bij vochtig weer klemt, wel goed had dichtgetrokken. Zij besloot iemand te vragen even op haar rollator te letten, zodat zij naar huis kon om de deur te controleren. Op mijn vraag waarom ze haar rollator had achtergelaten kreeg ik als antwoord: „Zonder rollator loop ik veel sneller.”
Frits van Exter
Laughing out loud icoon! Helemaal goed. En applaus voor mevrouw Van Exter. Die haalt de 100 wel!
Bas van Vuren
Het vochtige weer is zeker ook in de pen van de inzender gekropen, want het komt er allemaal nogal moeizaam en omslachtig uit met een overdaad aan irrelevante informatie (winkelstraat “in de buurt”; het “klemmen van de deur bij vochtig weer” terwijl het alleen maar om ging of ie dicht was; de vraag waarop een antwoord werd gegeven.)
De pointe, hoewel niet overduidelijk verzonnen zoals afgelopen dinsdag, mag geen verbazing wekken. Mensen gebruiken een rollator voor stabiliteit en dat gaat ten koste van de snelheid.
De Schrijvende Rechter
Ook pawi kan het niet laten een steekje onder water te geven:
Heel leuk, en gelukkig opnieuw geen verzinsel. Die rollator is dus alleen om de boodschappen thuis te krijgen? Nooit gedacht, weer wat geleerd.
pawi
Gelukkig hebben we nog Ilona die zich onthoudt van dat soort kinderachtigheden:
99 Jaar en en zo monter en fit. Ik droom er weleens van. De rollator is multifunctioneel. Mijn longarts adviseerde mij er een omdat een iets te lange afstand mij nekt. Dat was even slikken. Heb er een gekocht met een tas aan de onderkant waarin ik mijn zuurstofconcentrator kan doen. Daar kan meteen niks anders meer bij. Deze dient ook als rolstoel waardoor gezelschap beter op kan schieten.
Ach gos, zijn ze er nog altijd niet over heen daar? De druiven zijn wel erg zuur, zeggen we dan en doen schaterlachend een plas. Met een hele grote boog.
Je mag als ikjesauteur natuurlijk een gebeurtenis best iets aandikken of overdrijven, mits die gebeurtenis maar echt gebeurd is. Dat is gewoon de vrijheid van de schrijver. De NRC is geen familiegroepsapp.
Je zou bijna denken dat ze bij de gekkies weinig literaire ervaring hebben of daar niet mee kunnen omgaan.
En ach, over kinderachtigheden gesproken: om van de ene op de andere dag te stoppen met het lezen van een blog, met een expliciet beroep op gezondheidsredenen (geen energie meer voor) en vervolgens op een ander blog omni-present te zijn … da’s best interessant. Maar ik ben oprecht blij dat ze dat dus aankan.
Ben het roerend met dsr eens deze keer. Dit is wel zó onder de gordel, Bas. Echt ongelooflijk. Ik ben hier even helemaal klaar mee en kap ermee. Wat een akelige sfeer in zo’n klein groepje mensen! Het ga jullie goed, allemaal!
Ik werk een paar dagen per week als receptioniste bij een spoedtandarts in Amsterdam-Zuid. Aan de lijn krijg ik vandaag een jonge moeder, ze is erg overstuur. Haar zoon is van de fiets gevallen en heeft twee tanden verloren. Ik probeer haar te kalmeren en leg uit dat ze, met haar zoon en zijn tanden, naar de praktijk kan komen. De tanden kan ze in de tussentijd het best bewaren in melk.
Haar antwoord: „Ik heb alleen havermelk, is dat ook goed?”
Boukje Bovelander
Ik woon in in Amsterdam-Zuid, drink nu een heerlijke zelfgemaakte latte met havermelk en moet zo naar de tandarts.
Zo’n ikje komt dan toch wel huiveringwekkend dichtbij!
Het zou mij overigens niet verbazen als haar zoon niet van de fiets maar van een fatbike is gevallen.
Heer Rozenwater
Welke redacteur besluit tot “Twee tanden” als “Melktanden” zo voor de hand ligt….-zucht-
De Ik-jes zijn spekkig deze week. Het zal het eind van de winter zijn. Uiteraard moest de medische klikspaan weer uitwijden over zaken als de emotionele staat van de moeder. Bovendien is dit voor de betrokkenen een herkenbaar voorval, ook vanwege de plaatsbepaling. Als die erover klagen dat ze in de krant voor schut staat, zwaait er wat voor de receptioniste… -zucht-.
Amsterdam-Zuid, havermelkelite….je hoeft het maar te benoemen en het spreekt verder voor zich -milde zuchticoon-.
De Schrijvende Rechter
Ja, da’s Amsterdam. Elders hadden ze eerst de koe moeten gaan melken.
Het flesje waar ik zo zuinig op was is nu toch echt leeg. Het merk bestaat niet meer. Dus moet ik op zoek naar een nieuw geurtje. Met mijn neus voor de etalage van een grote parfumerie sta ik te wanhopen: alles wat naar buiten golft ruikt naar vanille-roomsoezen en geroosterde suikerspin. Niet mijn smaak. Dan ineens een fris briesje. De vrouw die naast me is komen staan ruikt echt verrukkelijk. Ze lijkt me aardig, dus ik stel de brutale vraag naar de naam van haar luchtje. Ze kijkt me niet begrijpend aan. „Perfume?” Een brede lach: „No perfume. Grasmaaien.”
Lucia de Souza Ferron
Jaja, hier is een schrijfster aan het werk. Keurig de lezer op het verkeerde been zetten, spanning opbouwen, en dan wham de clou, nog echt gebeurd ook, zo schat ik in. En nog een stichtelijke moraal ook, zonder drammen. Hulde, Lucia, en nee, dit is niet haar eerste gepubliceerde ikje en hopelijk ook niet haar laatste.
Bas van Vuren
Net als dinsdag een aandik-je, zo niet qua inhoud, dan wel qua toon. Wat een vermoeiende draaikolk van zintuigelijke bevindingen…
En wie een luchtje zoekt, gaat toch binnen aan kleine flesjes ruiken ipv zich voor een etalage te vergapen?
heerrozenwater 
Bellen met oma
Oma is bijna een jaar dood, maar haar telefoon ligt nog prominent in de woonkamer bij opa. Kleinzoon Hamza (6) vertelt dat hij later astronaut wil worden zodat hij oma kan zoeken en haar haar telefoon kan geven zodat ze weer kunnen bellen.
Ellen Bouma
LikeLike
LikeLike
Vogels tellen
Het is zaterdagochtend. Ik zit klaar voor de Nationale Tuinvogeltelling: je moet gedurende een half uur alle vogels in je tuin tellen en per app doorgeven. „Ik begin nu met tellen”, zeg ik tegen mijn vrouw en ga met mijn verrekijker voor het raam zitten. „Leuk!” zegt ze, „dan ga ik de bloembollen doen.” Even later scharrelt ze enthousiast op haar hurken door de tuin. Na een half uur geef ik het op en zend mijn bijdrage in. Aantal waarnemingen: nul.
Bas van Vuren
Vaak ben ik het met Bas oneens, vind ik hem te kritisch, maar vandaag ga ik volledig akkoord met zijn verdict.
Lummel’s intense sjagrijn is begrijpelijk maar dat geeft hem niet het recht om klinkklare onzin te verkondigen.
Oei, oei, oei, ook pawi heeft een rekening te vereffenen:
Lummel helemaal opgewonden dat zijn blog vandaag veel bezoek heeft ontvangen. Reken je niet rijk, lummel.
Bij de gekjes sputteren ze nog even door. De druiven zijn zuur en het gal is bitter.
Deze pawi-typische reactie wil ik u niet onthouden:
Bij pawi moet je altijd goed nadenken wat ze precies bedoelt maar inderdaad, HR bepaalt zélf wat hij belangrijk vindt bij de gekjes. Mocht pawi zich tekortgedaan voelen, dan kan ze dat laten weten in een reactie op dit blog.
DSR is en blijft een relnicht:
Pawi mag haar onvrede natuurlijk ook uiten bij de gekjes als ze zich onrechtvaardig door mij behandeld voelt. Het wordt dan wel wat omslachtiger voor mij om te reageren. Zeker als ik daar geband word.
LikeLike
LikeGeliked door 1 persoon
Was dit nog een plankliggertje van NRC, dat eens per jaar weer actueel kan worden of was dit nog een plankliggertje van Bas zelf?
Hoe zeiden we dat hier vroeger ook weer? Si non è vero è ben trovato…
Het commentaar van Bas op z’n eigen ikje vind ik heel grappig. Hij heeft, wat zelfspot en zelfkritiek betreft, een behoorlijke ontwikkeling doorgemaakt! Ja toch, niet dan? 😉
LikeGeliked door 2 people
Niet waar maar het is goed gevonden?
LikeLike
Ja, ook al berust het niet op waarheid, dan is het toch goed verzonnen.
LikeGeliked door 1 persoon
Indra, het is toch echt deze zaterdag gebeurd en ingezonden. Althans min of meer. Mijn vrouw stond al met de bloembollen en handschoenen in de deuropening toen ik haar vroeg of ze even wilde wachten totdat ik het ikje had ingestuurd en een half uur had geteld. Ik zag daarbij trouwens geen huismus, maar wel de ijsvogel, en da”s best grappig in de tuin.
De reacties op het gure reaguurdersblog, die ik alleen hier heb gelezen, rangschik ik in de categorie “machteloze woede”. Die van dll is inderdaad bizar, kan iemand even bij hem gaan kijken, dat gaat daar niet goed 🤪
LikeGeliked door 1 persoon
Bas, ik geloof je verhaal wel, hoor. Dit soort duffigheden sluit ik voor mezelf ook helemaal niet uit, zeker na een aantal pittige nachtdiensten…
LikeLike
Behalve twee hondsbrutale eksters valt er in mijn tuin helaas niet veel te tellen, want mijn buurt is het Koninkrijk der Katten!
LikeGeliked door 1 persoon
Leuke sokjes
Ik, kersverse oma in spe, wil iets kopen voor mijn eerste kleinkind in wording. Bij Het Kousenhuis zie ik leuke sokjes, per 4 verpakt. Op mijn vraag of deze babysokjes ook in andere kleuren zijn is het antwoord: „Mevrouw, dit zijn geen babysokjes dit zijn hondensokjes”. Oei, ik moet er nog even inkomen, in mijn nieuwe omarol.
Joke Maas
LikeLike
Bas is dus niet de enige ikjes-schrijver die de waarheid enigszins verdraait om tot een redelijk resultaat te komen…
LikeGeliked door 1 persoon
Rollator
Tijdens het boodschappen doen in de winkelstraat in de buurt, twijfelde mijn moeder (99) of ze de voordeur, die bij vochtig weer klemt, wel goed had dichtgetrokken. Zij besloot iemand te vragen even op haar rollator te letten, zodat zij naar huis kon om de deur te controleren.
Op mijn vraag waarom ze haar rollator had achtergelaten kreeg ik als antwoord: „Zonder rollator loop ik veel sneller.”
Frits van Exter
Ook pawi kan het niet laten een steekje onder water te geven:
Gelukkig hebben we nog Ilona die zich onthoudt van dat soort kinderachtigheden:
Ja, ze bestaan, rollator-rolstoelen.
LikeLike
Ach gos, zijn ze er nog altijd niet over heen daar? De druiven zijn wel erg zuur, zeggen we dan en doen schaterlachend een plas. Met een hele grote boog.
Je mag als ikjesauteur natuurlijk een gebeurtenis best iets aandikken of overdrijven, mits die gebeurtenis maar echt gebeurd is. Dat is gewoon de vrijheid van de schrijver. De NRC is geen familiegroepsapp.
Je zou bijna denken dat ze bij de gekkies weinig literaire ervaring hebben of daar niet mee kunnen omgaan.
En ach, over kinderachtigheden gesproken: om van de ene op de andere dag te stoppen met het lezen van een blog, met een expliciet beroep op gezondheidsredenen (geen energie meer voor) en vervolgens op een ander blog omni-present te zijn … da’s best interessant. Maar ik ben oprecht blij dat ze dat dus aankan.
LikeLike
Je doelt op pawi?
Al een tijdje niets meer vernomen van Ad Hok. Ook iemand die zich niet laat verleiden tot kinderachtig gedrag.
Hij zal toch niet ziek zijn?
LikeLike
Nee, ik doel niet op pawi en zeker ook niet op Ad Hok. Maar daar wil ik het graag bij laten.
LikeLike
Dan blijft er nog maar één over 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, en ook niet op lummel 😄
LikeLike
Ik ben niet ziek, Integendeel, ik voel me prima.
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, onnozele hals! Je zou wel willen dat het over P. gaat, maar APD neemt Ilona, die geen vlieg kwaad doet, uitermate smerig op de hak.
Zal me benieuwen of je genoeg ruggegraat hebt om daar iets van te zeggen.
LikeLike
Foei Bas!
Het is overigens “p.”. Dus geen hoofdletter maar evenzogoed een hele fijne dag verder.
Schijnt het zonnetje net zo plezierig in Brussel als hier in Amsterdam?
LikeLike
Ben het roerend met dsr eens deze keer. Dit is wel zó onder de gordel, Bas. Echt ongelooflijk. Ik ben hier even helemaal klaar mee en kap ermee. Wat een akelige sfeer in zo’n klein groepje mensen! Het ga jullie goed, allemaal!
LikeLike
Vlak HR ook niet uit. Die is hoogst vereerd dat APD zijn blog wenst te gebruiken voor dit soort rottigheid en jouwt lekker mee.
LikeLike
Nou, vlak DSR ook niet uit hoor. Hij misbruikt Ilona’s ziekte om zijn vete met Bas te beslechten.
Geloof maar niet dat hij dit alles aankaart uit empathie voor Ilona.
LikeLike
diep treurig hr, diep treurig. Dat je zo diep kunt zinken. Nooit, nooit kom ik op dit blog.
LikeLike
Mijn hemel, wat een hysterisch gedoe zeg.
LikeGeliked door 1 persoon
Twee tanden
Ik werk een paar dagen per week als receptioniste bij een spoedtandarts in Amsterdam-Zuid. Aan de lijn krijg ik vandaag een jonge moeder, ze is erg overstuur. Haar zoon is van de fiets gevallen en heeft twee tanden verloren. Ik probeer haar te kalmeren en leg uit dat ze, met haar zoon en zijn tanden, naar de praktijk kan komen. De tanden kan ze in de tussentijd het best bewaren in melk.
Haar antwoord: „Ik heb alleen havermelk, is dat ook goed?”
Boukje Bovelander
LikeLike
Fris geurtje
Het flesje waar ik zo zuinig op was is nu toch echt leeg. Het merk bestaat niet meer. Dus moet ik op zoek naar een nieuw geurtje. Met mijn neus voor de etalage van een grote parfumerie sta ik te wanhopen: alles wat naar buiten golft ruikt naar vanille-roomsoezen en geroosterde suikerspin. Niet mijn smaak. Dan ineens een fris briesje. De vrouw die naast me is komen staan ruikt echt verrukkelijk. Ze lijkt me aardig, dus ik stel de brutale vraag naar de naam van haar luchtje. Ze kijkt me niet begrijpend aan. „Perfume?” Een brede lach: „No perfume. Grasmaaien.”
Lucia de Souza Ferron
LikeLike