Tijdens de klusdag in ons nieuwe huis maak ik koffie voor de schoonfamilie, variërend van een koemelk-cappuccino tot decaf met erwtenmelk. De aannemer wil gewoon zwarte koffie: „Erwtenmelk? Ze verzinnen tegenwoordig ook de raarste dingen.” Mijn vriend grapt dat het hertenmelk is, waarop de aannemer antwoordt: „Oh, dat snap ik, een hert kan je tenminste melken.”
Kiki Boreel
Oei! Die is wel bizar slecht om de week mee te beginnen. Kan die aannemer, kan die vriend niet zelf schrijven dan? Of weten zij wel dat dit helemaal niet grappig is en ook nergens op slaat? Alaaf zullen we dan maar zeggen. *foeterend richting koffiemachine gaat
Bas van Vuren
DSR heeft, in zijn haast om te voorkomen dat HR het ikje plakt, weer eens zitten prutsen:
De poes liep over het toetsenbord en dan krijg je dit. Wil het blogonderhoudsmannetje bovenstaande in het vet zetten en ”hertenmelk’ ook nog eens in cursief.
De Schrijvende Rechter
DSR probeert ook nog, in een langdradig commentaar, het beroep van Kiki relevant te maken. Zal ik u niet mee vervelen.
Maar hij eindigt best aardig:
En doen mensen elkaar tegenwoordig echt de duivel aan met dat soort wensen/eisen, zelfs op een klusdag? Je zou er nog een grotere koelkast om kopen.
In Forum Groningen ben ik vrijwilliger bij het optreden van Adriaan van Dis. De jonge meisjes achter de bar zien de oude schrijver koffie drinken in de lounge, maar zijn naam doet geen bel rinkelen. „Waar is hij dan precies bekend van?”, informeren ze. Ik vertel over zijn tv-carrière, zijn romans. „Aha”, zegt de een, „romans”. Ze kijkt het publiek van het literaire festival rond. „Vandaar al die vrouwen hier.”
Trees Roose
Romans als in “romance”, waren het wellicht jonge meisjes van buitenlandse afkomst? Die heb je nogal veel in Groningen. Of weet de jeugd echt niet meer wat het zijn, gaat de kennis tegenwoordig niet meer verder dan TikTokjes en reels en stories? We zullen het nooit weten en moeten het hiermee doen.
Bas van Vuren
DSR, met zijn eeuwige wrok richting de Randstad:
Een gebeurtenis wanhopig op zoek naar een verhaal. Voorlopig is het nog niet gevonden.
De jonge meisjes tegenover de oude schrijver ….het ligt er wat dik bovenop allemaal.
Enfin, bezoek allemaal het Forum in Groningen, het is de moeite waard. Nadere uitleg overbodig, dat doen we bij de cultuurtempels in de Randstad immers ook niet.
De Schrijvende Rechter
Hij is geobsedeerd door wraak. Hoe valsch en kleinzielig moet je zijn om dit bericht bij Bas achter te laten:
De man is volkomen onbetekenend. Laat hem los, Heer Rozenwater, net als ik allang heb gedaan.
Laat ook lummel los, die is zo mogelijk nog onbetekender. Onthoud: ik weet in welk buurtje hij woonde, toen al jaloers zaterdags door de spijlen van het hek van mijn oprijlaan loerend.
En pawi, ach pawi, grootse plannen voor een vertrek naar Frankrijk, iets groots, iets moois, misschien wel een kasteel, en nu woonachtig in een burgerhuisje met tuintje en schuurtje en heel veel vocht, in een akelig saaie streek waar de prijzen nog betaalbaar zijn maar daar krijg je dan ook niks voor. Gelukkig heeft ze een hond.
Ik gun jullie de samenspraak voor twee heren alhier natuurlijk van harte, maar kijk eens naar de Recente reacties in de kolom ter rechterzijde. Daar kan je toch niet vrolijk van worden?
Ook Ad Hok lijkt nog in de groove van 5 jaar geleden te zitten. Toen was de lol en werd de populariteit van een website afgemeten aan het aantal reacties en het aantal reageerders. Die samenspraakjes tussen onbekenden, soms zelfs van verschillende continenten, daar ging het om en deed je terugkeren telkens weer.
Dat was zo bij NRC, bij drasties, vkblog en in het begin op apiedapie.com. Inmiddels is dit allang niet meer zo, vooral door gewenning aan het fenomeen en vooral ook de opkomst van andere communicatiemiddelen, zoals TikTok, WhatsApp groepen, Hangouts, X, Threads en noem het maar op.
Voor de old style bloggers op WP zit de lol nu nog in het creatief, literair of beeldend bezig zijn, met natuurlijk graag wat contact, vooral met mede bloggers en ouwe kennissen. Ik weet uit de statistieken ook dat er veel meer gelezen en geklikt wordt, die aantallen zijn zeker niet minder dan vroeger, maar er wordt dus veel minder gereageerd en …. als je verandering omarmt in plaats van verwerpt, change is fun, dan is dat prima. Zo sta ik erin en ik heb dus echt werkelijk waar veel meer lol in mijn site en de ikjes dan vroeger.
Ik denk dat dit ook voor Heer Rozenwater geldt, anders zou hij toch niet elke dag een vrolijk AI plaatje maken?
Maar voor de wrokkige ouwetjes, ik bedoel jou niet Ad en Ilona en Indra evenmin, is dit allemaal onbegrijpelijk, ze snappen het niet, zijn er bang voor en blijven elkaar maar verzekeren hoe geweldig ze hun samenspraakjes vinden en hoe diepongelukkig de andere bloggers wel niet moeten zijn. Zijn ze dus niet!
De toekomst lachte ons al toe, mij althans wel en dat heeft niets met die blogjes te maken Heer Rozenwater. Heb je verder echt helemaal geen leven, net als de gekkies?
Een paar Valentijnsdagen geleden, gingen mijn partner en ik samen een dagje naar de sauna. Hij had voor ons een romantisch arrangement geboekt, inclusief een massage en gezichtsbehandeling voor twee. Ik besloot gebruik te maken van de uitbreiding met een masker, maar twijfelde even tussen de hydraterende of de anti-aging versie. Gelukkig wist mijn partner het wel: vanaf de massagetafel naast mij hoorde ik een enthousiast „Doe maar anti-aging!”
Susannah Herman (toen 44)
Ja, en dan lig je daar met je gezicht in een gat van de tafel geperst. Da’s nog het ergste. Als je overeind komt rode strepen over je voorhoofd en wangen. Nee, ik ben er geen voorstander van, dat masseren. En omdraaien, dat doe ik niet, dat heb ik in Azië afgeleerd.
Bas van Vuren
Die komma in de eerste zin hoort er niet.
Verder kan ik helemaal niets opmerken aan dit doodsaaie verhaal.
De Schrijvende Rechter
Verder bij de gekjes een doodsaaie samenspraak tussen lummel (“in je blote reet op een houten plank zitten.“) en DSR.
Onze hond produceert sinds kort enigszins verontrustende, borrelende geluiden; ze heeft duidelijk last van haar buik en werpt mij steeds gepijnigde maar voornamelijk verwijtende blikken toe. Toch maar even de dierenarts bellen? Dan bedenk ik me opeens dat ze waarschijnlijk van het vogelvoer heeft gegeten dat ik laatst heb gemorst tijdens het bijvoeren in de tuin; zou zoiets kwaad kunnen? Een snelle Google search stelt gerust. Maar ik vind ook deze reactie op een online hondenforum: het is niet slecht maar ‘misschien gaat hij nu wel heel mooi zingen’.
Jenneke Bleeker-van Weel
Ik was benieuwd naar de afloop maar de pointe stelt diep teleur. Het is een slap weekje.
Dat die hond de inzender verwijtend aankijkt is natuurlijk onzin maar ondertussen is ’t beest nog niet geholpen.
De Schrijvende Rechter
Dus nu gaan we ook grapjes die we op het internet tegenkomen gebruiken? Die internetfora zijn onuitputtelijk, ik hoop dat we er verre van blijven.
Qua titel deed het ikje vermoeden dat we het over de oppositie hadden in het formatiedebat, maar dat viel dan weer mee.
Tip: laat je parkiet ook nooit uit de hondenvoerbak eten, daar gaan ze van blaffen.
Valentijnsdag 08:00u. De deurbel gaat. Vriendje (10) van dochter (9) staat voor onze deur om haar als verrassing op te halen en samen naar school te fietsen. Hij geeft haar een rode envelop en twee cadeautjes. Als eerste een Donald Duck, want die leest ze graag. Ik kijk vooral naar de enorme doos met chocolaatjes die hij er ook bij geeft. „Schrik niet hoor”, zegt hij, „het was in de aanbieding”.
Linda Bode
Dat heb je weleens: dat je met de beste wil van de wereld geen kop boven je verhaaltje kunt verzinnen. Maar dan is er toch ook nog een professionele eindredacteur, zou je denken?
Inhoudelijk: och, jongen koopt grote doos chocolade, want die is in de aanbieding. Mis ik iets? Had hij de helft van die chocolaatjes zelf op moeten vreten en de rest in een oud McDonaldsbakje moeten mieteren? Lekkere Valentijn, zeg! Nee, deze jongen is goed bezig.
Bas van Vuren
Door te vermelden dat de chocolaatjes in de aanbieding waren, maakt de jongen het voor de dochter makkelijker om de cadeautjes te accepteren. Ze hoeft zich niet bezwaard te voelen om iets van hem te ontvangen, omdat ze weet dat hij niet veel geld heeft uitgegeven.
Heer Rozenwater
De Valentijnsik-jes waren deze week zeker ook in de aanbieding…-zucht-
De Schrijvende Rechter
“Voordat je gaat denken dat ik stinkend rijk ben.” Goed dat hij het er eventjes bijzegt. Meteen een proef op de som.
Ilona
Donald Dick???? Artificial Intelligence, wat maak je me nou!
Ik heb me eindelijk eens aan mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar kunnen houden en ben inmiddels al zoveel afgevallen dat ik de doos ‘maat 38’ van zolder kan halen – ik gooi, heel optimistisch, kleren die te klein zijn geworden nooit weg. Apetrots laat ik mijn echtgenoot zien dat ik weer in mijn favoriete jurk pas, die ik zeker vijf jaar niet meer aan heb gehad. „Ja, leuk”, zegt hij. Blijkbaar beseffend dat ik toch iets meer verwacht, kijkt hij nog eens beter en zegt dan: „Er zit ook een vlek in.”
Paula Stevens
Het derde Ik-je deze week waarin de Nederlander wordt opgevoerd als niet erg tactvol in de uitvoering van zijn romantische plichten.
Huisvrouwenproza waar we maar een indirect eerbetoon in de jongens van Jan de Witt zullen zien.
De Schrijvende Rechter
Het is “eerbetoon aan“. Een lelijke laatste zin van DSR.
Over wel of niet een ennetje in apetrots of apenrots maak ik me minder druk. Dat laat ik met alle liefde aan Bas over:
Zover is het al gekomen, dat ik eerst de correcte spelling van apetrots/apentrots heb opgezocht. Het is inderdaad apetrots, want “ape” is net als “bere” versterkend. Dus daarom wel apenrots, want die apen bennen echt.
De communicatief en pedagogisch uitgedaagde wetenschappers en ambtenaren van het Groene Boekje (die ons taalplezier jaren geleden definitief aan gort hebben geschreven) hebben natuurlijk uitzonderingen. De regel geldt inderdaad voor woorden als apetrots, beregoed, reuzegroot en stekeblind. Maar voor huizenhoog (en mijlenver, urenlang) hebben ze een uitzondering gemaakt. Hier ‘geeft het linkerdeel een soort eenheid aan ‘, zegt het Groene Boekje: ‘zoveel huizen hoog, zoveel mijlen ver’. Het is alsof je Rutte hoort. Bottom line: uit alle macht moet voorkomen worden dat je het snapt en het zonder hun flutboekje af kan.
Paula heeft hier gelukkig geen weet van en doet het automatisch goed. Qua schrijfstijl zouden wat kortere zinnen kei helpen.
Bas van Vuren
De makers van het Groene Boekje streven naar consistentie, maar perfectie is niet altijd haalbaar. Laten we blijven genieten van de rijkdom van onze taal, lieve mensen!
Lummel doet altijd zo akelig zichtbaar zijn best een prikkelend commentaar achter te laten:
Er zijn twee mogelijkheden. Of je brengt die jurk naar de stomerij, of je doet hem weer in doos 38 en je begint je weer vol te vreten.
heerrozenwater 
Erwtenmelk
Tijdens de klusdag in ons nieuwe huis maak ik koffie voor de schoonfamilie, variërend van een koemelk-cappuccino tot decaf met erwtenmelk. De aannemer wil gewoon zwarte koffie: „Erwtenmelk? Ze verzinnen tegenwoordig ook de raarste dingen.” Mijn vriend grapt dat het hertenmelk is, waarop de aannemer antwoordt: „Oh, dat snap ik, een hert kan je tenminste melken.”
Kiki Boreel
DSR heeft, in zijn haast om te voorkomen dat HR het ikje plakt, weer eens zitten prutsen:
DSR probeert ook nog, in een langdradig commentaar, het beroep van Kiki relevant te maken. Zal ik u niet mee vervelen.
Maar hij eindigt best aardig:
LikeLike
Literair publiek
In Forum Groningen ben ik vrijwilliger bij het optreden van Adriaan van Dis. De jonge meisjes achter de bar zien de oude schrijver koffie drinken in de lounge, maar zijn naam doet geen bel rinkelen. „Waar is hij dan precies bekend van?”, informeren ze. Ik vertel over zijn tv-carrière, zijn romans. „Aha”, zegt de een, „romans”. Ze kijkt het publiek van het literaire festival rond. „Vandaar al die vrouwen hier.”
Trees Roose
DSR, met zijn eeuwige wrok richting de Randstad:
Hij is geobsedeerd door wraak. Hoe valsch en kleinzielig moet je zijn om dit bericht bij Bas achter te laten:
LikeLike
Ach, hij blijft het succes van een blog maar afmeten aan het aantal reacties van zichzelf op dat blog 😄😄😄
LikeLike
Het liefste zou De Schrijvende Rechter nu reageren in de trant van:
Misschien een enge gedachte maar wat zou er van DSR zijn geworden als hij veel macht had gekregen?
LikeLike
De man is volkomen onbetekenend. Laat hem los, Heer Rozenwater, net als ik allang heb gedaan.
Laat ook lummel los, die is zo mogelijk nog onbetekender. Onthoud: ik weet in welk buurtje hij woonde, toen al jaloers zaterdags door de spijlen van het hek van mijn oprijlaan loerend.
En pawi, ach pawi, grootse plannen voor een vertrek naar Frankrijk, iets groots, iets moois, misschien wel een kasteel, en nu woonachtig in een burgerhuisje met tuintje en schuurtje en heel veel vocht, in een akelig saaie streek waar de prijzen nog betaalbaar zijn maar daar krijg je dan ook niks voor. Gelukkig heeft ze een hond.
LikeLike
Lummel loslaten (jaloers door de spijlen van het hek van een oprijlaan loeren) zal me zeker lukken.
Maar pawi?
In het gezelschap van een trouwe viervoeter dromen van een groots leven in Frankrijk.
Ik krijg B&B Vol Liefde vibes. Wat een vrouw!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik gun jullie de samenspraak voor twee heren alhier natuurlijk van harte, maar kijk eens naar de Recente reacties in de kolom ter rechterzijde. Daar kan je toch niet vrolijk van worden?
LikeLike
Dank voor je betrokkenheid, Ad maar ook zonder die samenspraak is de situatie hier niet minder nijpend.
LikeLike
Ook Ad Hok lijkt nog in de groove van 5 jaar geleden te zitten. Toen was de lol en werd de populariteit van een website afgemeten aan het aantal reacties en het aantal reageerders. Die samenspraakjes tussen onbekenden, soms zelfs van verschillende continenten, daar ging het om en deed je terugkeren telkens weer.
Dat was zo bij NRC, bij drasties, vkblog en in het begin op apiedapie.com. Inmiddels is dit allang niet meer zo, vooral door gewenning aan het fenomeen en vooral ook de opkomst van andere communicatiemiddelen, zoals TikTok, WhatsApp groepen, Hangouts, X, Threads en noem het maar op.
Voor de old style bloggers op WP zit de lol nu nog in het creatief, literair of beeldend bezig zijn, met natuurlijk graag wat contact, vooral met mede bloggers en ouwe kennissen. Ik weet uit de statistieken ook dat er veel meer gelezen en geklikt wordt, die aantallen zijn zeker niet minder dan vroeger, maar er wordt dus veel minder gereageerd en …. als je verandering omarmt in plaats van verwerpt, change is fun, dan is dat prima. Zo sta ik erin en ik heb dus echt werkelijk waar veel meer lol in mijn site en de ikjes dan vroeger.
Ik denk dat dit ook voor Heer Rozenwater geldt, anders zou hij toch niet elke dag een vrolijk AI plaatje maken?
Maar voor de wrokkige ouwetjes, ik bedoel jou niet Ad en Ilona en Indra evenmin, is dit allemaal onbegrijpelijk, ze snappen het niet, zijn er bang voor en blijven elkaar maar verzekeren hoe geweldig ze hun samenspraakjes vinden en hoe diepongelukkig de andere bloggers wel niet moeten zijn. Zijn ze dus niet!
LikeLike
Ik zal je nog sterker vertellen, Bas. Met het teruglopen van de reacties zie ik een exponentiële groei in de bezoekersaantallen!
Die verandering omarm ik, change is fun.
Met die AI plaatjes bij de ikjes ga ik ook gewoon door. Ben ik dus een voorloper in.
De toekomst lacht ons toe!
LikeLike
De toekomst lachte ons al toe, mij althans wel en dat heeft niets met die blogjes te maken Heer Rozenwater. Heb je verder echt helemaal geen leven, net als de gekkies?
LikeLike
Vanzelfsprekend lacht de toekomst mij ook zonder blogjes toe maar met blogjes een paar hagelwitte tandjes extra!
LikeGeliked door 1 persoon
Valentijnsdag
Een paar Valentijnsdagen geleden, gingen mijn partner en ik samen een dagje naar de sauna. Hij had voor ons een romantisch arrangement geboekt, inclusief een massage en gezichtsbehandeling voor twee. Ik besloot gebruik te maken van de uitbreiding met een masker, maar twijfelde even tussen de hydraterende of de anti-aging versie. Gelukkig wist mijn partner het wel: vanaf de massagetafel naast mij hoorde ik een enthousiast „Doe maar anti-aging!”
Susannah Herman (toen 44)
Verder bij de gekjes een doodsaaie samenspraak tussen lummel (“in je blote reet op een houten plank zitten.“) en DSR.
LikeLike
Hongerige hond
Onze hond produceert sinds kort enigszins verontrustende, borrelende geluiden; ze heeft duidelijk last van haar buik en werpt mij steeds gepijnigde maar voornamelijk verwijtende blikken toe. Toch maar even de dierenarts bellen? Dan bedenk ik me opeens dat ze waarschijnlijk van het vogelvoer heeft gegeten dat ik laatst heb gemorst tijdens het bijvoeren in de tuin; zou zoiets kwaad kunnen? Een snelle Google search stelt gerust. Maar ik vind ook deze reactie op een online hondenforum: het is niet slecht maar ‘misschien gaat hij nu wel heel mooi zingen’.
Jenneke Bleeker-van Weel
LikeLike
Twee cadeautjes
Valentijnsdag 08:00u. De deurbel gaat. Vriendje (10) van dochter (9) staat voor onze deur om haar als verrassing op te halen en samen naar school te fietsen. Hij geeft haar een rode envelop en twee cadeautjes. Als eerste een Donald Duck, want die leest ze graag. Ik kijk vooral naar de enorme doos met chocolaatjes die hij er ook bij geeft. „Schrik niet hoor”, zegt hij, „het was in de aanbieding”.
Linda Bode
Donald Dick???? Artificial Intelligence, wat maak je me nou!
LikeLike
Romanticus
Ik heb me eindelijk eens aan mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar kunnen houden en ben inmiddels al zoveel afgevallen dat ik de doos ‘maat 38’ van zolder kan halen – ik gooi, heel optimistisch, kleren die te klein zijn geworden nooit weg. Apetrots laat ik mijn echtgenoot zien dat ik weer in mijn favoriete jurk pas, die ik zeker vijf jaar niet meer aan heb gehad. „Ja, leuk”, zegt hij. Blijkbaar beseffend dat ik toch iets meer verwacht, kijkt hij nog eens beter en zegt dan: „Er zit ook een vlek in.”
Paula Stevens
Het is “eerbetoon aan“. Een lelijke laatste zin van DSR.
Over wel of niet een ennetje in apetrots of apenrots maak ik me minder druk. Dat laat ik met alle liefde aan Bas over:
De makers van het Groene Boekje streven naar consistentie, maar perfectie is niet altijd haalbaar. Laten we blijven genieten van de rijkdom van onze taal, lieve mensen!
Lummel doet altijd zo akelig zichtbaar zijn best een prikkelend commentaar achter te laten:
LikeLike