Onze volwassen dochter, opgegroeid in ons dorp, geniet van het stadse leven in Amsterdam. Ze volgt de modetrends en weet de nieuwste winkeltjes en leuke adresjes. We staan op het punt om met haar de stad in te gaan als mijn man thuiskomt van een dagje schuren en verven in het nieuwe huis van zijn vriend. Dochter complimenteert: „Je ziet er leuk uit, pap! Zo hip die Poverty-look!”
Joke Erasmus-Kooiman
Amsterdam is weer terug in ikjesland. Verder is het een typisch maandagmorgenikje, weinig kraak noch smaak, en we scrollen zuchtend en op beter hopend de nieuwe week in. Niet dan?
Bas van Vuren
Een volwassen dochter, maar beschreven alsof ze nog in de brugklas zit.
De corrumperende invloed van dat wufte Amsterdam, op de moraal èn de Ik-jes, is maar weer eens aangetoond.
De term poverty-look, op verschillende manieren geschreven in verschillende Google-taalversies, levert alleen maar plaatjes op van stinkende armoede aan de andere kant van de wereld.
De Schrijvende Rechter
Vroeger heette dat Poor look. Dat betekende dat van jeans de knieën kapot gemaakt werden: de scheringdraden bleven zitten en de inslagdraden werden verwijderd. Zag er heel pover uit dus, zo’n gat in je knie. Er lopen volgens mij in Amsterdam alleen daklozen en junks in Poor looks. Wij moeten het doen met Poor Ik’jes.
Ilona
Terechte vraag van pawi:
Als ik even zout op de slakken mag leggen: wie zijn de ‘we’ die net de stad willen ingaan met de dochter, en vanwaar vetrekken ze dan?
In de vroege ochtend fietsend langs park Het Loo hoorde ik in toevallige samenzang de roffel van een specht en de roep van een koekoek.
Voor mij liep een jonge vrouw te joggen en toen ik haar passeerde kon ik het niet nalaten tegen haar te zeggen: „Mooi hé, die schijnbare cadans door twee vogels.”
Zij draaide haar hoofd naar mij toe, haalde het bijna onzichtbare knopje uit haar rechteroor en vroeg vriendelijk: „Sorry, vroeg u wat?”
Diederik Visser
De Nederlandse samenleving ervaart een toenemende kloof, waar mensen steeds meer langs elkaar heen leven en onderlinge contacten vermijden. Dit resulteert in een gevoel van gebrek aan verbondenheid.
Tegenwoordig wordt het delen van een mooie ervaring paradoxaal genoeg gezien als een ernstige inbreuk op de privacy.
Adequaat antwoord op een impertinente vraag.
De vrouw, net als bijna 18 miljoen andere Nederlanders onbekend voor jou, loopt in haar eentje met een oortje in door de natuur te joggen.
Waarom, oh waarom, moet jij, vanaf je fietsje en met je opengeslagen regenjas perse een gesprek met haar gaan voeren, Diederik?
Spreek het bandje van de Fenolijn van Vroege Vogels in als je het zonodig aan iemand kwijt moet, kennelijk bij gebrek aan een luisterend oor van huisgenoten, collega’s of vrienden.
Die vrouw? Loopt er niet voor jou!
Bas van Vuren
Gelukkig, DSR is veel minder streng en noemt het een kleine vrijpostigheid.
Een specht en een koekoek, dan is je dag toch goed!
DSR kan zich op de opgetogenheid van de inzender voorstellen, maar het is allemaal wat te gemaniëreerd opgeschreven. Een samenzang bestaande uit een roffel en een roep, en wie kan even uitleggen wat we ons in dit verband bij een “schijnbare candans” moeten voorstellen? En dan dat “knopje”, zeer bepaald in het rechteroor.
En toch neemt de inzender DSR voor zich in als een vriendelijk mens met oog voor mooie dingen. Een eventuele moraal over oprukkende techno-isolatie is te nemen of te laten, alnaargelang de instelling van de lezer. Gelukkig reageerde de hardloopster vriendelijk op de kleine vrijpostigheid.
De Schrijvende Rechter
DSR verwijst met de volgende cryptische zin naar een interview in het NRC met Mieke Kerkhof:
Een week zonder Mieke Kerkhof is een week niet geleefd. Ze heeft in NRC een boek over medische onzin verkondigd door influencers te pluggen, waar ze overigens behartigenswaardige dingen over zegt.
De Schrijvende Rechter
Hij zou Mieke zijn excuses moeten aanbieden. Hij heef haar dus onterecht van “serieel wachtkamergelek” beschuldigd:
Ik heb weleens het verwijt gehad dat ik mijn beroepsgeheim zou schenden met ‘ikjes’ die ik schreef. Maar dat verwijt kan ik weerleggen. Want ik beschrijf de anekdotes niet herleidbaar en anoniem, en vraag altijd toestemming aan de betrokken patiënt. En wat blijkt: patiënten zijn vereerd. Wat is er nou mooier in het leven dan positieve emoties delen?
Mieke Kerkhof
Nee Mieke, positieve emoties delen mag niet, wordt gezien als een ernstige inbreuk op de privacy.
Op de eerste werkochtend in het ecopark staan er een hoop kersverse vrijwilligers klaar. Er volgt eerst een rondleiding met een gids die ons alles vertelt over de honderden inheemse planten die er groeien. Later in het seizoen zullen schoolkinderen er les krijgen. Dan tilt de gids een grote houten plaat van de grond en vertelt vrolijk dat dit educatief materiaal is. Verbaasd tuurt een vrijwilliger naar de duizenden krioelende mieren en pissebedden die vluchten voor het daglicht en vraagt: „Wat moeten ze leren dan?”
Anna Luten
Hilarisch misverstand, zeker als je erbij bent.
Gelukkig vermijdt Anna de overbodige slotzin dat het schaamrood op de kaken stond bij deze aspirant vrijwilliger.
De man of vrouw wordt vast een topper, want hij of zij staat al keigoed in de belevingswereld van de aanstaande bezoekers.
Bas van Vuren
Beste DSR, wil je dat ik voortaan je reactie even proeflees? Ik kan je helpen om er een paar dingen in te verbeteren.
Een “hoop” kersverse vrijwilligers….. De formulering staat DSR tegen. “Diacure, dat scheelt een hoop!”
“Duizenden” mieren en pissebedden dus. Je zou denken dat er in de insectenwereld nog meer wordt gefantaseerd dan onder vogelaars, dat dat wil wat zeggen.
Gezien de reactie zijn waren er kennelijk ook lieden met een taakstraf in het gezelschap.
„Laptops dicht, alsjeblieft”, vraag ik, als ik de les wil starten. Eén leerling gaat naarstig door met klikken en typen, ook na nog een keer vragen. „Wat is er zo belangrijk?” vraag ik haar. Geen antwoord. „Kan iemand haar laptop zachtjes dicht doen?” vraag ik. Een klasgenoot maakt aanstalten. De leerling ontploft: „Ik heb ’m bijna schaakmat, meneer, bijna!” Ik zeg: „Stoppen nu, die AI wacht wel op je.” Zij: „Nee, nee, dit is tegen meneer De Boer van wiskunde! Als ik win, krijg ik vanmiddag een punt extra voor mijn toets.”
Thomas Otte
Dat is uit het leven gegrepen, dat is uit het leven een greep. Kennelijk een voorval dat kan gebeuren vandaag de dag in een schoolklas in Nederland. Vroeger kreeg je met het rietje als je niet met je armen over elkaar zat.
Goed verteld, Thomas krijgt er handigheid in.
Bas van Vuren
Wat raar dat de wiskundeleraar de lessen van zijn collega’s ondermijnt met potjes schaak gedurende lesuren, en schaakliefhebbers kennelijk bevoordeelt.
Ook vreemd dat de leraar de medeleerlingen de kooltjes uit het vuur wil laten halen met het toeklappen van de laptop.
Enfin, geen schooldag of er gebeurt wel wat. Het levert een dragelijke paar regels op.
De Schrijvende Rechter
Ad Hok en ik staan volledig achter het idee om schaakliefhebbers te stimuleren en vinden het dan ook helemaal niet vreemd dat een wiskundeleraar af en toe een potje schaakt met een leerling tijdens de les.
Sterker nog, die wiskundeleraar is een leraar naar ons hart!
Tijdens mijn bekkenbodemspreekuur zie ik, gynaecoloog, een vrouw die klaagt over een moeilijke stoelgang.
Ik informeer of ze laxeermiddelen gebruikt en vraag: „Gebruikt u voor de ontlasting zakjes?”
Zij antwoordt: „Nee, maar wel voor de ontlasting van mijn hond.”
Pieternel Steures
De term “zakjes” heeft in dit verhaal een dubbele betekenis. In de medische context kan het verwijzen naar laxeermiddelen in poeder- of zakjesvorm. In de context van hondenbezitters kan het verwijzen naar plastic zakjes om hondenpoep op te ruimen.
Den plaatser dank! Ik was even bezig. Heb je weleens.
Van het ikje schoot ik spontaan in een lachstuip, toen ik het woord “gynaecoloog” in gedachten verving door “tandarts”. Dan had het ikje echt een toppertje geweest, nu is het een vrij matig geschreven misverstandje tussen hulpverlener en patient. Kijk eens bij Mieke Kerkhof, beste Pieternel, en begrijp dan hoe je dit een stuk beter zou kunnen opschrijven.
Inhoudelijk puntje: ik zou die vraag naar “zakjes” ook niet begrepen hebben. Je kunt toch gewoon vragen of iemand laxeermiddelen gebruikt, ongeacht of die uit een flesje of een potje of een zakje komen of voor mijn part uit een tube? In het laatste geval goed uitsmeren op de geëigende plaats.
– Bas van Vuren
Vrijwilligers om DSR in een zakje te doen? De arme man zit er helemaal doorheen, kan het echt niet meer aan:
Nou, doe DSR ook maar een zakje….
Een dieptepunt dat de hele beroepsgroep in deze rubriek nog verder in discreet brengt, evenals de NRC-redactie.
Er staat kennelijk geen maat meer op de onzin die verkondigd mag worden.
– De Schrijvende Rechter
En nu niet zeggen: geef mij dan maar liever Mieke. Nee, lezen en proberen te vergeten. Een dieptepunt, wat u zegt.
Dat Nederlands een lastige taal is voor buitenlanders, realiseerde ik me weer eens in een gesprek met mijn taalmaatje. Hij kwam tweeënhalf jaar geleden uit Afghanistan en spreekt al behoorlijk Nederlands. Op de vraag hoelang hij al in Nederlands is, antwoordt hij „half drie”.
Ferdinand Crijns
Mooi dat de conclusie al in de eerste zin staat. Hoeven we daar als lezer niet over na te denken.
– Bas van Vuren
Het is met niet-Nederlandstaligen net als met demente bejaarden: altijd prijs over hun hoofd heen.
heerrozenwater 
Trendy
Onze volwassen dochter, opgegroeid in ons dorp, geniet van het stadse leven in Amsterdam. Ze volgt de modetrends en weet de nieuwste winkeltjes en leuke adresjes. We staan op het punt om met haar de stad in te gaan als mijn man thuiskomt van een dagje schuren en verven in het nieuwe huis van zijn vriend. Dochter complimenteert: „Je ziet er leuk uit, pap! Zo hip die Poverty-look!”
Joke Erasmus-Kooiman
Terechte vraag van pawi:
🎵 “De Hippe Poverty-Look” 🎵
LikeLike
Twee vogels
In de vroege ochtend fietsend langs park Het Loo hoorde ik in toevallige samenzang de roffel van een specht en de roep van een koekoek.
Voor mij liep een jonge vrouw te joggen en toen ik haar passeerde kon ik het niet nalaten tegen haar te zeggen: „Mooi hé, die schijnbare cadans door twee vogels.”
Zij draaide haar hoofd naar mij toe, haalde het bijna onzichtbare knopje uit haar rechteroor en vroeg vriendelijk: „Sorry, vroeg u wat?”
Diederik Visser
De Nederlandse samenleving ervaart een toenemende kloof, waar mensen steeds meer langs elkaar heen leven en onderlinge contacten vermijden. Dit resulteert in een gevoel van gebrek aan verbondenheid.
Tegenwoordig wordt het delen van een mooie ervaring paradoxaal genoeg gezien als een ernstige inbreuk op de privacy.
Gelukkig, DSR is veel minder streng en noemt het een kleine vrijpostigheid.
DSR verwijst met de volgende cryptische zin naar een interview in het NRC met Mieke Kerkhof:
Hij zou Mieke zijn excuses moeten aanbieden. Hij heef haar dus onterecht van “serieel wachtkamergelek” beschuldigd:
Nee Mieke, positieve emoties delen mag niet, wordt gezien als een ernstige inbreuk op de privacy.
🎵 Twee zielen in harmonie 🎵
LikeLike
Pissebedden
Op de eerste werkochtend in het ecopark staan er een hoop kersverse vrijwilligers klaar. Er volgt eerst een rondleiding met een gids die ons alles vertelt over de honderden inheemse planten die er groeien. Later in het seizoen zullen schoolkinderen er les krijgen. Dan tilt de gids een grote houten plaat van de grond en vertelt vrolijk dat dit educatief materiaal is. Verbaasd tuurt een vrijwilliger naar de duizenden krioelende mieren en pissebedden die vluchten voor het daglicht en vraagt: „Wat moeten ze leren dan?”
Anna Luten
Beste DSR, wil je dat ik voortaan je reactie even proeflees? Ik kan je helpen om er een paar dingen in te verbeteren.
♫ Pissebedden en mieren ♫
LikeGeliked door 1 persoon
Mat
„Laptops dicht, alsjeblieft”, vraag ik, als ik de les wil starten. Eén leerling gaat naarstig door met klikken en typen, ook na nog een keer vragen. „Wat is er zo belangrijk?” vraag ik haar. Geen antwoord.
„Kan iemand haar laptop zachtjes dicht doen?” vraag ik. Een klasgenoot maakt aanstalten. De leerling ontploft: „Ik heb ’m bijna schaakmat, meneer, bijna!” Ik zeg: „Stoppen nu, die AI wacht wel op je.” Zij: „Nee, nee, dit is tegen meneer De Boer van wiskunde! Als ik win, krijg ik vanmiddag een punt extra voor mijn toets.”
Thomas Otte
Ad Hok en ik staan volledig achter het idee om schaakliefhebbers te stimuleren en vinden het dan ook helemaal niet vreemd dat een wiskundeleraar af en toe een potje schaakt met een leerling tijdens de les.
Sterker nog, die wiskundeleraar is een leraar naar ons hart!
🎵 Laptops dicht!, de les begint 🎵
LikeLike
Aardige poging om mij tot een reactie te verleiden. En nog gelukt ook.
LikeGeliked door 2 people
Zakjes
Tijdens mijn bekkenbodemspreekuur zie ik, gynaecoloog, een vrouw die klaagt over een moeilijke stoelgang.
Ik informeer of ze laxeermiddelen gebruikt en vraag: „Gebruikt u voor de ontlasting zakjes?”
Zij antwoordt: „Nee, maar wel voor de ontlasting van mijn hond.”
Pieternel Steures
De term “zakjes” heeft in dit verhaal een dubbele betekenis. In de medische context kan het verwijzen naar laxeermiddelen in poeder- of zakjesvorm. In de context van hondenbezitters kan het verwijzen naar plastic zakjes om hondenpoep op te ruimen.
Vrijwilligers om DSR in een zakje te doen? De arme man zit er helemaal doorheen, kan het echt niet meer aan:
🎵 De Strijd om Verlichting 🎵
LikeLike
Telwoorden
Dat Nederlands een lastige taal is voor buitenlanders, realiseerde ik me weer eens in een gesprek met mijn taalmaatje. Hij kwam tweeënhalf jaar geleden uit Afghanistan en spreekt al behoorlijk Nederlands. Op de vraag hoelang hij al in Nederlands is, antwoordt hij „half drie”.
Ferdinand Crijns
🎵 Nederlands, een taal zo fijn 🎵
LikeLike