We verblijven enkele weken aan de zonnige Spaanse kust. Onder ons appartement is een bar/restaurant gevestigd. De grote televisie boven de bar toont de hele dag voetbalwedstrijden uit allerlei Europese competities. De eigenaren van het etablissement komen oorspronkelijk uit India.
Wij nemen plaats aan een tafeltje op het terras en eten een heerlijke curry.
Bij het afrekenen aan de bar vraag ik aan de chef met een knikje naar de tv of hij de Olympische Winterspelen ook uitzendt.
„No, no”, zegt hij met een ernstig gezicht, „too cold.”
Wij hebben sinds een paar maanden een jonge kater uit de zwerfkattenopvang met een hardnekkige neiging om overal naar eten te zoeken. Als ik hem weer eens met zijn kop uit de gootsteen vis, roep ik boos: „Ik breng die kat weer terug!” Waarop mijn dochter uit de kamer terugroept: „Dan breng ik jou terug! Naar opa en oma!”
Tijdens een autotochtje besloten mijn vriendin Françoise en ik om koffie te drinken in een restaurant langs de A4. We namen gezellig plaats aan een tafel. Een alleraardigste serveerster bracht ons de cappuccino’s. Wijzend op het cakeje dat erbij werd geserveerd maakte zij een statement: „Wij zijn tegen voedselverspilling. Eet u dat cakeje op?” Zoveel duurzaamheid hadden wij niet verwacht langs de A4. In de verwachting dat het cakeje dan bestemd zou zijn voor een andere klant of ten minste voor Françoise, antwoordde ik: „Nee, ik eet het niet op”.
Volgens mijn twintigjarige Italiaanse huisgenoot met groengelakte nagels moet Italië vernieuwen, hervormen en verjongen! Weg met de oude structuren en knellende tradities.
En toch… Ik zie dat het hem echt pijn doet wanneer ik de spaghetti breek voordat ik die in de pan laat vallen.
De spaghetti heel laten zou een knellende traditie zijn? Ik betwijfel het, het lijkt me gewoon praktisch. Je kan die slierten makkelijker en efficienter om je vork rollen als ze lang zijn. 🧐 Wat denken jullie?
Tegenover mij zit een patiënt. Ik kijk naar haar bril en raak erdoor gefascineerd. De brillenglazen zijn onzichtbaar. Een kwartiertje later rond ik het consult af en vraag haar: „Wilt u aan mij verklappen wie uw opticien is, want ik vind uw bril echt prachtig, de glazen zijn zó subtiel.” Zij antwoordt: „Dat klopt, dokter, ik heb me laten laseren, maar ik kan niet wennen aan een leven zonder bril. Dus ik heb er gewoon de glazen uit gehaald. En dat bevalt me prima.”
De clou zag ik al lang van tevoren aankomen: als de brillenglazen onzichtbaar zijn, dan zullen ze er wel niet inzitten, dacht ik. Daardoor voor mij een beetje een saai ikje. Maar het kan aan mij liggen, hoor!
Storm Dudley doet een vriendin van mij twijfelen over de rit naar huis. „Misschien toch maar met de fiets in de metro.” Helaas zijn de metro-controles precies vandaag en is de fiets niet ingecheckt. „Nee, die fiets is niet van mij,” zegt ze vlot. De controleurs blijven rond de fiets dwarrelen, zoekend naar een eigenaar. Tien minuten later krijg ik een appje binnen: „Ik ben zojuist de metro uitgestapt zonder m’n fiets…”
Ojee, heb je ze weer gevangen? Hier was een staldeur kapot gewaaid, een van de katjes zo doodsbenauwd dat het uren duurde voordat ze gevonden was, en er is een varken (beeld), een container en een tuinstoel omgewaaid.
Gek genoeg is het vandaag rustig; geen W5 zoals Buienradar aangeeft.
heerrozenwater 
Te koud
We verblijven enkele weken aan de zonnige Spaanse kust. Onder ons appartement is een bar/restaurant gevestigd. De grote televisie boven de bar toont de hele dag voetbalwedstrijden uit allerlei Europese competities. De eigenaren van het etablissement komen oorspronkelijk uit India.
Wij nemen plaats aan een tafeltje op het terras en eten een heerlijke curry.
Bij het afrekenen aan de bar vraag ik aan de chef met een knikje naar de tv of hij de Olympische Winterspelen ook uitzendt.
„No, no”, zegt hij met een ernstig gezicht, „too cold.”
Luit Kloosterman
LikeLike
Logisch toch?
LikeGeliked door 1 persoon
Zwerfkat
Wij hebben sinds een paar maanden een jonge kater uit de zwerfkattenopvang met een hardnekkige neiging om overal naar eten te zoeken. Als ik hem weer eens met zijn kop uit de gootsteen vis, roep ik boos: „Ik breng die kat weer terug!” Waarop mijn dochter uit de kamer terugroept: „Dan breng ik jou terug! Naar opa en oma!”
Pekah Kleingeld
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, kan ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Verspilling
Tijdens een autotochtje besloten mijn vriendin Françoise en ik om koffie te drinken in een restaurant langs de A4. We namen gezellig plaats aan een tafel. Een alleraardigste serveerster bracht ons de cappuccino’s. Wijzend op het cakeje dat erbij werd geserveerd maakte zij een statement: „Wij zijn tegen voedselverspilling. Eet u dat cakeje op?” Zoveel duurzaamheid hadden wij niet verwacht langs de A4. In de verwachting dat het cakeje dan bestemd zou zijn voor een andere klant of ten minste voor Françoise, antwoordde ik: „Nee, ik eet het niet op”.
Waarop zij het zelf in haar mond stak.
Elisabeth Janmaat
LikeLike
Italiaans
Volgens mijn twintigjarige Italiaanse huisgenoot met groengelakte nagels moet Italië vernieuwen, hervormen en verjongen! Weg met de oude structuren en knellende tradities.
En toch… Ik zie dat het hem echt pijn doet wanneer ik de spaghetti breek voordat ik die in de pan laat vallen.
Gabriël van Rosmalen
LikeLike
De spaghetti heel laten zou een knellende traditie zijn? Ik betwijfel het, het lijkt me gewoon praktisch. Je kan die slierten makkelijker en efficienter om je vork rollen als ze lang zijn. 🧐 Wat denken jullie?
LikeGeliked door 1 persoon
Vinnik ook, Bertje. Korte sliertjes ontsnappen steeds.
LikeLike
Ik maak wel eens soep en breek bij gebrek aan vermicelli daar soms een handje spaghetti in. Eén keer breken is dan meestal genoeg.
In twee stukken breken is nog niet zo makkelijk. Alleen als de spaghetti bijna 360 graden gedraaid is, breekt de spaghetti precies in twee stukken.
LikeGeliked door 1 persoon
Bril
Tegenover mij zit een patiënt. Ik kijk naar haar bril en raak erdoor gefascineerd. De brillenglazen zijn onzichtbaar. Een kwartiertje later rond ik het consult af en vraag haar: „Wilt u aan mij verklappen wie uw opticien is, want ik vind uw bril echt prachtig, de glazen zijn zó subtiel.” Zij antwoordt: „Dat klopt, dokter, ik heb me laten laseren, maar ik kan niet wennen aan een leven zonder bril. Dus ik heb er gewoon de glazen uit gehaald. En dat bevalt me prima.”
Mieke Kerkhof
LikeLike
De clou zag ik al lang van tevoren aankomen: als de brillenglazen onzichtbaar zijn, dan zullen ze er wel niet inzitten, dacht ik. Daardoor voor mij een beetje een saai ikje. Maar het kan aan mij liggen, hoor!
LikeGeliked door 2 people
Best wel eensch, Bertje.
LikeLike
Ligt niet aan jou, Bertje, maar euh, niet kunnen leven zonder bril, wat is dat voor onzin?
LikeLike
Dudley
Storm Dudley doet een vriendin van mij twijfelen over de rit naar huis. „Misschien toch maar met de fiets in de metro.” Helaas zijn de metro-controles precies vandaag en is de fiets niet ingecheckt. „Nee, die fiets is niet van mij,” zegt ze vlot. De controleurs blijven rond de fiets dwarrelen, zoekend naar een eigenaar. Tien minuten later krijg ik een appje binnen: „Ik ben zojuist de metro uitgestapt zonder m’n fiets…”
Raisa Mulder
LikeGeliked door 1 persoon
Oepsie!
LikeLike
Maar wie stuurt dat appje?
LikeLike
De vriendin van Raisa mogen we toch aannemen?
De vriendin van Marcel van Rosmalen zingt in haar column vandaag de lof over oude Amsterdammers:
Marcel zijn vader dacht daar wel anders over:
Mijn tuinstoelen waren weggewaaid!
LikeGeliked door 1 persoon
Ojee, heb je ze weer gevangen? Hier was een staldeur kapot gewaaid, een van de katjes zo doodsbenauwd dat het uren duurde voordat ze gevonden was, en er is een varken (beeld), een container en een tuinstoel omgewaaid.
Gek genoeg is het vandaag rustig; geen W5 zoals Buienradar aangeeft.
LikeLike
Vandaag W6 en dan blijven de tuinstoelen wel op hun plaats en anders komen ze toch niet ver. Het hek houdt ze wel tegen.
Beeld van varken?
LikeLike
Ja zoiets, maar dan anders. 😉
LikeLike
Ah, een hek, was ik nog vergeten: vrijdag ook omgewaaid.
LikeLike