Tegen sluitingstijd loop ik naar de balie van de museumwinkel om een boekje te kopen. De dame achter de kassa is geld aan het tellen. Dan kijkt ze op. „Nee, blijf jíj maar lekker op je plekje!” roept ze tot mijn verbazing en ik blijf staan. Dan zie ik de kop van een bruine poedel boven de balie uitkomen – en gehoorzaam weer terugzakken.
Als natuurliefhebber en trashwalker erger ik mij groen en geel aan mensen die afval op straat gooien. Op de fiets passeer ik een vrouw die (expres?) een mondkapje op de grond laat vallen. Tegenwoordig krijg je al snel van alles naar je hoofd dus ik roep zo vriendelijk mogelijk: „Mevrouw, er valt iets uit uw zak.” Haar reactie: „Oh, dat geeft niets, ik heb er nog veel meer.”
Mijn moeder van 88 ligt als gevolg van een ongelukkige val tijdelijk in een verpleeghuis voor revalidatie. Ze kijkt uit naar elk bezoek en is dan ook blij verrast als ik haar kom bezoeken samen met mijn oudste zoon. Deze geeft oma een voorzichtige knuffel en roept vervolgens: „Oma, wat een coole dog tag heeft u om.” Dan kijkt hij wat nauwkeuriger en zegt enigszins bedrukt: „O.” Het is namelijk haar niet-reanimerenpenning.
Met plezier en interesse lees ik (vrouw, 64) de NRC-bijlage over de overgang. Dat het niet een sexy onderwerp is, dat er lang geen belangstelling van de mannen hiervoor was. Verbazingwekkend dat midden tussen al die artikelen een advertentie staat voor mannenbroeken. Ik beschouw dat maar als een hoopvol teken: visie van de advertentieafdeling. Of is het nog steeds de vrouw die kleding koopt voor de man?
Iedere dag, op een natuurcamping op Terschelling, maken mijn vrouw en ik (65 en 69 jaar) voor het ontbijt een duurloop naar de zee en terug. Ons buurmeisje van ongeveer zes jaar komt geregeld kletsen. „Zijn jullie al op het strand geweest?” vraagt ze. „Ja, vanochtend vroeg.” Daarop zegt ze: „Oh ja, ik zag jullie wegrennen: zó schattig!”
Ik sta op de stoep voor een Albert Heijn filiaal met mijn collectebus voor Amnesty International. Al snel komt een medewerkster me vragen of ik toestemming heb van het hoofdkantoor. Ik zeg dat dat niet nodig is, dit is immers de openbare weg. Even later verschijnt de manager die zegt dat de klanten collectanten vervelend vinden. Op dat moment stopt een vrouw die net uit de winkel komt een biljet van twintig euro in mijn bus. Dat is het lekkere van Albert Heijn.
heerrozenwater 
Kassa
Tegen sluitingstijd loop ik naar de balie van de museumwinkel om een boekje te kopen. De dame achter de kassa is geld aan het tellen. Dan kijkt ze op. „Nee, blijf jíj maar lekker op je plekje!” roept ze tot mijn verbazing en ik blijf staan. Dan zie ik de kop van een bruine poedel boven de balie uitkomen – en gehoorzaam weer terugzakken.
Adriana van Marion
LikeLike
Adriana voelde zich kennelijk aangesproken. :-p
LikeGeliked door 1 persoon
Zwerfafval
Als natuurliefhebber en trashwalker erger ik mij groen en geel aan mensen die afval op straat gooien. Op de fiets passeer ik een vrouw die (expres?) een mondkapje op de grond laat vallen. Tegenwoordig krijg je al snel van alles naar je hoofd dus ik roep zo vriendelijk mogelijk: „Mevrouw, er valt iets uit uw zak.” Haar reactie: „Oh, dat geeft niets, ik heb er nog veel meer.”
Karin Boelens
LikeLike
Zo gaat dat vaker tegenwoordig.
LikeGeliked door 1 persoon
Dog tag
Mijn moeder van 88 ligt als gevolg van een ongelukkige val tijdelijk in een verpleeghuis voor revalidatie. Ze kijkt uit naar elk bezoek en is dan ook blij verrast als ik haar kom bezoeken samen met mijn oudste zoon. Deze geeft oma een voorzichtige knuffel en roept vervolgens: „Oma, wat een coole dog tag heeft u om.” Dan kijkt hij wat nauwkeuriger en zegt enigszins bedrukt: „O.” Het is namelijk haar niet-reanimerenpenning.
Margreet Rebel-Van de Vliet
LikeLike
Nou, cool wordt oma wel, als het eenmaal zover is.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoopvol
Met plezier en interesse lees ik (vrouw, 64) de NRC-bijlage over de overgang. Dat het niet een sexy onderwerp is, dat er lang geen belangstelling van de mannen hiervoor was. Verbazingwekkend dat midden tussen al die artikelen een advertentie staat voor mannenbroeken. Ik beschouw dat maar als een hoopvol teken: visie van de advertentieafdeling. Of is het nog steeds de vrouw die kleding koopt voor de man?
Dini Bangma
LikeLike
Duurloop
Iedere dag, op een natuurcamping op Terschelling, maken mijn vrouw en ik (65 en 69 jaar) voor het ontbijt een duurloop naar de zee en terug. Ons buurmeisje van ongeveer zes jaar komt geregeld kletsen. „Zijn jullie al op het strand geweest?” vraagt ze. „Ja, vanochtend vroeg.” Daarop zegt ze: „Oh ja, ik zag jullie wegrennen: zó schattig!”
Freek den Duik
LikeLike
Renden Freek en vrouw om het buurmeisje te ontlopen?
LikeGeliked door 1 persoon
Vervelend
Ik sta op de stoep voor een Albert Heijn filiaal met mijn collectebus voor Amnesty International. Al snel komt een medewerkster me vragen of ik toestemming heb van het hoofdkantoor. Ik zeg dat dat niet nodig is, dit is immers de openbare weg. Even later verschijnt de manager die zegt dat de klanten collectanten vervelend vinden. Op dat moment stopt een vrouw die net uit de winkel komt een biljet van twintig euro in mijn bus. Dat is het lekkere van Albert Heijn.
Lies Gezang
LikeGeliked door 1 persoon
O zo.
LikeLike