Terwijl mijn vrouw in een winkel een portemonnee uitzoekt, wordt mijn aandacht getrokken door een man en een vrouw die koffers kopen. De dreumes die erbij is, krijgt ook een koffertje, hij mag zelf de kleur kiezen. „Roze!”, zegt hij vastberaden. „Nee, neem nou een blauwe”, probeert de vader te overtuigen. Maar de moeder grijpt heldhaftig in: „Als hij een roze wil dan wordt het roze.” Dan schiet de verkoopster de vader te hulp: „Die roze heeft geen slotje, hoor.” „Maar je wil toch wel een slotje op je koffer!”, roept de vader. Het jongetje knikt.
Goed opgelost, zo af en toe moet je zo’n kindje tegen zichzelf beschermen. Hadden DSR’s ouders dat ook maar gedaan toen DSR per se een Indianenpak wilde, terwijl cowboys in de mode waren. Gelukkig zat er ook een klein tomahawkje bij, dat kwam van pas.
‘Heldhaftig’ is dus vooringenomen, laat de lezer die conclusie maar trekken, of niet. Ondertussen mag de regering wel eens iets doen aan de kleurterreur. Voor kinderen is er alleen nog maar blauw of roze verkrijgbaar, dus als nummer twee van een ander soort is dan nummer een, kun je bijna de hele boel opnieuw aanschaffen. Graag genderneutrale kleuren, zoals groen, geel en rood.
Eindoordeel: 7 (zegge: zeven)
Vanwege de rommelkonterij op de vorige thread bij deze maar het vervolg van de discussie:
-HR’s invulling van Utrecht voor de aanstaande Toogdag ziet er prima uit. De gracht is een uitstekend alternatief voor de brandspuit.
OK, dan is dat geregeld. Utrecht, één augustus. Exacte plaats en tijd regelen we per email. We willen niet dat anoniem komt spoken. Iedereen is van harte welkom. In willekeurige volgorde: GMW, Luvienna, Hertje, Anne, Lummel, Letterzetter, tramlijnbegeerte, RSB, Bertje (!), Ilona, hert, Bertie, Rechterinnetje in den Belgenlande, Mopperkont, etc. (ik ben zeker nog iemand vergeten waarvoor ik me eeuwig zal schamen).
En laat Anoniem maar letter komen. Wat is het ergste dat ie kan doen, stiekem bitterballen bestellen voor L.? Desnoods gooien we ‘m met vereende krachten in de gracht.
Ik dacht dat het hier het blogje van vrijheid-blijheid was, maar nu blijkt dat de blogbaas de reageerder z’n spul door de strot wil drukken, net zoals die gemene directeur van de Groningse bejaardenflat!
Mag DSR zelf weten of ie een account neemt, te ja of te nee, zonder hinderpalen?
Deze draad is overigens een prima voorbeeld waarom het bundelen van reacties grote voordelen heeft. Voor de meeste reageerders is deze discussie van geen enkel belang, kunnen ze dus in één oogopslag negeren.
Ik bel mijn moeder (80 jaar) om te horen hoe haar dagje uit is geweest. Zij vertelt enthousiast over alles wat ze meegemaakt heeft: wie er allemaal meegingen, alle activiteiten, de grappen van de buschauffeur en natuurlijk over het eten. Mijn bijdrage beperkt zich tot ‘hm’, ‘o ja’, ‘wat leuk’ en ‘fijn’. Na drie kwartier sluiten we het gesprek af. Zij bedankt mij voor de interesse en zegt dat ze het fijn vond om mijn stem weer te horen.
Waarom kon ik hierboven niet reageren? Wil ik kraantje huppeldepip een keer bijvallen dat hoe meer WordPress hoe beter, en de jongeman verdient er ook nog eens iets van 0,35 cent aan, reken je maar doet rijk bitterbal.
Al loopt hij natuurlijk misschien later binnen, wordt het wat met zo een blog maar dat zie ik hier niet gebeuren, geen talent, wel om iets te schrijven maar daarna, wanneer het werk begint gaan de meeste hier in de gaap, bier en of mastrubeer houding, en wellicht hier en daar een krom oud vingertje uit de artrose smeerolie.
En bast en zeker weer geen foto’s enge anoniemers. Neem een voorbeeld op mijn blog, ik sta er weer even tijdelijk mooi op te zien, zo kan het ook. Geen avatars. Maar ja, niet iedereen heeft het uiterlijk van een oude Romein van adel zonder geld.
Kan ik wel te horen krijgen waar en hoe laat het speelt? Ga ik misschien met een snor op P een terrasje kijken wat er zoals binnen stroomt en buiten strompelt. Of niet.
Je kunt tegenwoordig nergens meer ongestoord pissen en reageren. Rood is rood mensen, ga naar de vrouwen dat doe ik anders ook en zij ook trouwens. We zijn allemaal een pot nat wanneer het om gezeik gaat.
Nou, het was weer fijn Grietina’s lettertjes te lezen. Misschien vertelt ze de volgende keer wel iets over haarzelg.
Bij het vermelden van de leeftijd haakt DSR eigenlijk al af. Het gaat altijd om voorlijke kindjes, seniele oudjes, of het doet er -zoals in dit geval- helemaal niet toe.
Eindoordeel: 4 (zegge: vier)
@HR
Stel je een serieuze vraag, krijg je zo’n flutantwoord! Daarmee bereik je dus het tegenovergestelde van wat je wilt. DSR, die anders best een WordPress-account had willen overwegen, ziet er bij gebrek aan een goede toelichting nu tot nader orde van af.
DSR, die anders best een WordPress-account had willen overwegen…
Geloof je het zelf? Ik heb al honderden keren uitgelegd wat de voordelen van een WordPress account zijn, in herhaling vallen is niet mijn favoriete bezigheid.
Verplicht vermelden van naam (en daarmee email-adres) is ooit ingesteld om die vervelende anonieme reacties te voorkomen. Is nu weer gedeactiveerd, eens zien wat het gevolg is.
En aan dat bundelen doet hij ook niet meer mee.
Als een klein kind dat zijn zin niet krijgt. Nou ja, dan bundel je niet, heb je alleen jezelf mee.
In een Woerdens ziekenhuis meldt zich een doorleefde vrouw met dito stem bij de assistente achter de balie waar ik naast zit te wachten. Ze moet een foto laten maken. Ze leest echter net pas dat ze vier uur van tevoren niet had mogen eten, drinken of roken. Maar ze heeft vanochtend al wél gerookt en – geeft ze in de loop van het gesprek toe – ook wel gegeten en wat gedronken. Er ontstaat een gesprek tussen beiden over de opties. Een nieuwe afspraak? Toch een foto maken? De assistente twijfelt of dat laatste nu wel zin heeft maar biedt uiteindelijk aan daarover eerst nog even met de arts te overleggen. „Helemaal prima”, zegt de vrouw. „Als je dat wil doen, graag. Dan ga ik ondertussen nog effe een bakkie koffie halen.”
Kennelijk kan niemand meer normaal schrijven over gewone gebeurtenissen. Bij de eerste woorden van vandaag is het net alsof je de stadsomroeper hoort, het ‘boeren, burgers en buitenlui!’ ontbrak er nog maar aan.
En dat is nog maar het begin: de lezer wordt gedwongen zich het hoofd te breken over tegelijktijdige positioneringen naast en achter een balie, waarna Bromsnor kennelijk op de koffie komt om juffrouw Saartje uit zijn proces-verbaal voor te lezen voordat hij het inlevert bij mijnheer de burgemeester: “Er ontstaat een gesprek tussen beiden over de opties”, hoe krijg je het uberhaupt gedacht, laat staan opgeschreven -zucht-…
Kennelijk beseft de schrijver ook dat z’n verhaal zo droog is als een wittebroodje op maandagmorgen en dus moet er wat extra smaak worden toegevoegd, uiteraard ten koste van z’n lijdend voorwerp, dat wordt afgeschilderd als “doorleefd met dito stem” -tsja, de meeste mensen zijn nu eenmaal niet op hun fleurigst in het ziekenhuis- en voor de lichte toets, voor zover mogelijk bij deze saaischrijver, wordt er een volks “effe” toegevoegd, altijd goed voor een beleefd grinikje onder het NRC-publiek.
Eindoordeel: 4- (zegge: viermin)
De rechter hep wel gelijk. Je kunt qua emailadres alles invullen. Is geen drempel. Allang niet meer. Paar jaar geleden nog wel. Nu niet meer. Ga toch met je tijd mee man .. laat mensen met een photoscan inloggen, een SMS met code, een fingerprint dan wel irisscan. Of (voor DSR) laat ze tegen het scherm aanpissen, in een bepaalde unieke hoek.
Mijn oma, inmiddels halverwege de tachtig en getekend door een gevorderd stadium van dementie, loopt tijdens een van mijn vaders wekelijkse bezoeken een rondje door haar kamer.
Bij de zelfgekeramiekte urn van opa aangekomen, blijft ze even staan en bekijkt hem met een onverwacht aandachtige blik. Ze benoemt de aanwezigheid van het object, waarop mijn vader antwoordt: „Pa’s urn!” Na een korte stilte vraagt ze twijfelachtig: „En zit ik daar nu in?”
@HR
Niks – ik vind Heleen van Royen niet interessant genoeg om haar werk te volgen. Misschien is het goed, misschien niet, DSR zal er niet uit de eerste hand over kunnen oordelen, maar als ze haar kleren dit keer aanhoudt, dan gaat ’t er op vooruit.
@HR
In het algemeen vraag ik me af wat dat heden ten dage nog zou toevoegen, het is bepaald geen origineel onderwerp. Dat neemt niet weg dat eea wel liefdevol en integer in beeld kan worden gebracht, en het beeld kan in de loop van de tijd veranderen.
Ik heb er zelf geen duidelijke mening over maar ik weet dat jullie Ikjes over dementerende ouders steevast tot op het bot afkraken. Nu gaat een documentaire met beelden van de dementerende moeder natuurlijk veel verder, wordt veel persoonlijker, zo’n documentaire zou je dan helemaal verschrikkelijk moeten vinden.
Zelf geen duidelijke mening, maar wel een grote mond ove rde mening van een ander: slappe hap, goi ook maar in m’n pet, naast het Ik-je van vandaag. Bovendien gaat de vergelijking tussen een Ik-je en een documentaire mank.
De Ik-jes over dementie zijn zonder uitzondering clichematig, slecht geschreven en/of gaan ten koste van de dementerende. Ik-jes die dat niet zijn, zouden worden verwelkomd door DSR, maar totnutoe is daar geen aanleiding toe.
Slappe hap, wat een onzin. Eerlijk toegeven dat het me aan een mening ontbreekt getuigt juist van karakter. Slap lullen kunnen we allemaal.
De Ik-jes over dementie zijn zonder uitzondering clichematig, slecht geschreven en/of gaan ten koste van de dementerende.
Dat is dan wel héél toevallig. Meer waarschijnlijk is dat jullie (Bas en jij) last hebben van een soort Pavlovreactie: als ikje gaat over kwetsbaar iemand dan is dat per definitie fout, ranzig, mag niet etc.
Over een kwetsbaar iemand mag je met liefde of respect schrijven. Je mag zo iemand niet te kijk zetten op een internetforum waar mensen komen voor de snelle lach. Met een integer gemaakte doku heeft dat niks te maken. Dat is mijn mening.
Laten we de discussie zo ruim mogelijk houden. De vraag is moet je altijd zo politiek-correct reageren als dementie aan de orde komt. Dementie hoort bij het leven, levert navrante, grappige situaties op, in principe prima geschikt voor een Ikje dus.
@Bas, Je mag zo iemand niet te kijk zetten op een internetforum waar mensen komen voor de snelle lach.
Dat is dan misschien het misverstand. Ikjes zijn niet alleen bedoeld voor de snelle lach.
Adoptie is het code woord voor sancties. Geld verdien je aan criminaliteit, chantage. Geld deponeer je, sluis je door, via wasserij naar…..Waar stabiliteit is, ontregel je het frame. Zet je folks daar neer. Neen geen ideologie, geld verdienen is het motto. Oppassen voor bevriezen van tegoeden, in beslag nemen . Onrust stoken. geld verdienen. Er zijn er , die leven er van.
Wanneer , komt het ikje hierover?
’n Ikje is als ’n klingelende tram, onderweg naar. Mensen. met of zonder parapluie. Zij die beweren dat ’n ikje te vergelijken is met een Hema worst, stroopwafel noem het. Begrijpen het niet. Blijven steken in eten. Wat een armoede.
Het volgende ikje gaat over levensvreugde. Genderneutraal.
Ter hoogte van de Wassenaarse Slag fietst een ouder echtpaar voor mij. De man voorop. Aan de vrouw is duidelijk te zien hoezeer zij geniet van dit uitje. De man daarentegen heeft iets onverzettelijks in zijn houding. Die fietstocht is niet zijn keuze, maar aan hem zal het niet liggen. Hij gaat voor de goede vrede wel weer mee. Ineens slaakt de vrouw een kreet. „Mijn ketting ligt eraf.” De man heeft het kennelijk niet gehoord. Hij rijdt stug door en slaat iets verderop een bestraat bospad in. Als ik hem daar inhaal en zeg dat zijn vrouw pech heeft, hoor ik hem op uiterst getergde toon zuchten: „Nou dát weer!”
@HR
Wat is er ‘politiek-correct’ aan het al dan niet waarderen van een Ik-je? Zo maak je er wel een hele ingewikkelde toestan van.
De vraag gaat hier over het Ik-je van de dag: hoe is die, goed, niet goed, gaat wel etc. Door die brede discussie van je, probeer je die vraag te ontlopen. Terecht overigens: je kunt niet ontkennen dat het geen goed Ik-je was, maar dat zou je stelling ondermijnen.
Vermakelijk verhaaltje, maar wel allemaal inlegkunde en gereconstrueer. Aardig als Simon Carmiggelt het doet -die zou trouwens over de ‘lieve’ i.p.v. de ‘goede’ (sic) vrede schrijven- maar toch iets minder geslaagd als detaillisten (‘bestraat’ bospad) die mensen kreten laten slaken zich aan het genre wagen.
Eindoordeel: 6 (zegge: zes)
“Gendergans”! Haha, daar kan RSB het mee doen. Kostelijk. 😀
Qua discussie: die kwam even op, en sloeg net zo snel weer dood, vanwege niet mee willen gaan in het gesprek, maar op definities van woordjes te gaan kauwen. Mag. Kan. Hoppa. Dan niet.
Ikje: die bespreek ik op het blog dat daarvoor het beste platform is, al sinds jaar en dag. Maar ik wil wel kwijt dat het oordeel van DSR wel heel erg aan de hoge kant is voor zo’n niemendalletje.
In de Intercity naar Rotterdam zoek ik online naar oplossingen voor een lastig technisch probleem. Ik verlies al snel het overzicht in de brij aan beschikbare informatie en elkaar tegensprekende deskundigen. Bij station Leiden valt de ‘wifi in de trein’ even weg. Mijn iPad toont direct een alternatieve wifi-hotspot: ‘De Draad Kwijt’.
Een Wifinaamgrap in het jaar onzes Heeren 2017….alsof je een stomp in je maag krijgt en door de tranen heen even in de peilloze diepte kan kijken die ons nog te wachten staat.
Niets is menselijkers dan de neiging om overal kruisverbanden te leggen, als zouden we leven in betoverde wereld waarin alles met elkaar verbonden is en zin heeft. Geen wonder dat er dan exegese wordt gepleegd op electronische uitingen uit plastic kastjes.
Citaten uit ‘Mijn gesprekken met Siri’ zijn de revue al gepasseerd, nu dit, en in de toekomst, met pratende koelkasten enzo, zal het alleen nog maar erger worden. Wanneer krijgen we het eerste demente-bejaarden-ik-je ingestuurd door een als zeehondje vermomde oppasrobot?
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
heerrozenwater 
Zelf kiezen
Terwijl mijn vrouw in een winkel een portemonnee uitzoekt, wordt mijn aandacht getrokken door een man en een vrouw die koffers kopen. De dreumes die erbij is, krijgt ook een koffertje, hij mag zelf de kleur kiezen. „Roze!”, zegt hij vastberaden. „Nee, neem nou een blauwe”, probeert de vader te overtuigen. Maar de moeder grijpt heldhaftig in: „Als hij een roze wil dan wordt het roze.” Dan schiet de verkoopster de vader te hulp: „Die roze heeft geen slotje, hoor.” „Maar je wil toch wel een slotje op je koffer!”, roept de vader. Het jongetje knikt.
Ben Schaafsma
LikeLike
Ja, dus?
LikeGeliked door 1 persoon
Goed opgelost, zo af en toe moet je zo’n kindje tegen zichzelf beschermen. Hadden DSR’s ouders dat ook maar gedaan toen DSR per se een Indianenpak wilde, terwijl cowboys in de mode waren. Gelukkig zat er ook een klein tomahawkje bij, dat kwam van pas.
‘Heldhaftig’ is dus vooringenomen, laat de lezer die conclusie maar trekken, of niet. Ondertussen mag de regering wel eens iets doen aan de kleurterreur. Voor kinderen is er alleen nog maar blauw of roze verkrijgbaar, dus als nummer twee van een ander soort is dan nummer een, kun je bijna de hele boel opnieuw aanschaffen. Graag genderneutrale kleuren, zoals groen, geel en rood.
Eindoordeel: 7 (zegge: zeven)
LikeLike
Vanwege de rommelkonterij op de vorige thread bij deze maar het vervolg van de discussie:
-HR’s invulling van Utrecht voor de aanstaande Toogdag ziet er prima uit. De gracht is een uitstekend alternatief voor de brandspuit.
LikeGeliked door 2 people
OK, dan is dat geregeld. Utrecht, één augustus. Exacte plaats en tijd regelen we per email. We willen niet dat anoniem komt spoken. Iedereen is van harte welkom. In willekeurige volgorde: GMW, Luvienna, Hertje, Anne, Lummel, Letterzetter, tramlijnbegeerte, RSB, Bertje (!), Ilona, hert, Bertie, Rechterinnetje in den Belgenlande, Mopperkont, etc. (ik ben zeker nog iemand vergeten waarvoor ik me eeuwig zal schamen).
Aanmelden via heerrozenwater@gmail.com of als u dat liever doet (we zijn weer de beste maatjes) via bas.vanvuren@gmail.com.
LikeLike
Volgens mij ben je Pawi vergeten, of stond die er eigenlijk al tussen -grinikicoon-
LikeGeliked door 1 persoon
En laat Anoniem maar letter komen. Wat is het ergste dat ie kan doen, stiekem bitterballen bestellen voor L.? Desnoods gooien we ‘m met vereende krachten in de gracht.
LikeLike
Ik hoop dat Keesschie ook komt!
LikeLike
En Jan de Wit!
LikeLike
Je wilt dus dat we plaats en tijd openbaar maken en dan maar zien wie er komt?
LikeLike
Ach welnee, doe het maar gewoon zoals het je het beste lijkt. Jouw Fanclubdag immers.
Waarom moeten we nog steeds ons emailadres invullen – draagt dat bij aan de veiligheid?
LikeLike
Waarom moeten we nog steeds ons emailadres invullen
Om het nemen van een WordPress account te stimuleren.
LikeLike
Ik dacht dat het hier het blogje van vrijheid-blijheid was, maar nu blijkt dat de blogbaas de reageerder z’n spul door de strot wil drukken, net zoals die gemene directeur van de Groningse bejaardenflat!
Mag DSR zelf weten of ie een account neemt, te ja of te nee, zonder hinderpalen?
LikeLike
Soms moet je je medemens zachtaardig sturen in de juiste richting. Ooit zullen ze je er dankbaar voor zijn.
LikeLike
Waarom is een WordPress-account uberhaupt ‘de juiste richting’?
LikeLike
Laat een WordPress-account toe in je hartje en je zult weten waarom.
LikeLike
Deze draad is overigens een prima voorbeeld waarom het bundelen van reacties grote voordelen heeft. Voor de meeste reageerders is deze discussie van geen enkel belang, kunnen ze dus in één oogopslag negeren.
LikeLike
Stem
Ik bel mijn moeder (80 jaar) om te horen hoe haar dagje uit is geweest. Zij vertelt enthousiast over alles wat ze meegemaakt heeft: wie er allemaal meegingen, alle activiteiten, de grappen van de buschauffeur en natuurlijk over het eten. Mijn bijdrage beperkt zich tot ‘hm’, ‘o ja’, ‘wat leuk’ en ‘fijn’. Na drie kwartier sluiten we het gesprek af. Zij bedankt mij voor de interesse en zegt dat ze het fijn vond om mijn stem weer te horen.
Grietina Jans
LikeLike
Waarom kon ik hierboven niet reageren? Wil ik kraantje huppeldepip een keer bijvallen dat hoe meer WordPress hoe beter, en de jongeman verdient er ook nog eens iets van 0,35 cent aan, reken je maar doet rijk bitterbal.
Al loopt hij natuurlijk misschien later binnen, wordt het wat met zo een blog maar dat zie ik hier niet gebeuren, geen talent, wel om iets te schrijven maar daarna, wanneer het werk begint gaan de meeste hier in de gaap, bier en of mastrubeer houding, en wellicht hier en daar een krom oud vingertje uit de artrose smeerolie.
En bast en zeker weer geen foto’s enge anoniemers. Neem een voorbeeld op mijn blog, ik sta er weer even tijdelijk mooi op te zien, zo kan het ook. Geen avatars. Maar ja, niet iedereen heeft het uiterlijk van een oude Romein van adel zonder geld.
Kan ik wel te horen krijgen waar en hoe laat het speelt? Ga ik misschien met een snor op P een terrasje kijken wat er zoals binnen stroomt en buiten strompelt. Of niet.
LikeLike
Je kunt tegenwoordig nergens meer ongestoord pissen en reageren. Rood is rood mensen, ga naar de vrouwen dat doe ik anders ook en zij ook trouwens. We zijn allemaal een pot nat wanneer het om gezeik gaat.
LikeLike
Nou, het was weer fijn Grietina’s lettertjes te lezen. Misschien vertelt ze de volgende keer wel iets over haarzelg.
Bij het vermelden van de leeftijd haakt DSR eigenlijk al af. Het gaat altijd om voorlijke kindjes, seniele oudjes, of het doet er -zoals in dit geval- helemaal niet toe.
Eindoordeel: 4 (zegge: vier)
LikeGeliked door 1 persoon
@HR
Stel je een serieuze vraag, krijg je zo’n flutantwoord! Daarmee bereik je dus het tegenovergestelde van wat je wilt. DSR, die anders best een WordPress-account had willen overwegen, ziet er bij gebrek aan een goede toelichting nu tot nader orde van af.
En aan dat bundelen doet hij ook niet meer mee.
LikeLike
DSR, die anders best een WordPress-account had willen overwegen…
Geloof je het zelf? Ik heb al honderden keren uitgelegd wat de voordelen van een WordPress account zijn, in herhaling vallen is niet mijn favoriete bezigheid.
Verplicht vermelden van naam (en daarmee email-adres) is ooit ingesteld om die vervelende anonieme reacties te voorkomen. Is nu weer gedeactiveerd, eens zien wat het gevolg is.
En aan dat bundelen doet hij ook niet meer mee.
Als een klein kind dat zijn zin niet krijgt. Nou ja, dan bundel je niet, heb je alleen jezelf mee.
LikeLike
Nuchter
In een Woerdens ziekenhuis meldt zich een doorleefde vrouw met dito stem bij de assistente achter de balie waar ik naast zit te wachten. Ze moet een foto laten maken. Ze leest echter net pas dat ze vier uur van tevoren niet had mogen eten, drinken of roken. Maar ze heeft vanochtend al wél gerookt en – geeft ze in de loop van het gesprek toe – ook wel gegeten en wat gedronken. Er ontstaat een gesprek tussen beiden over de opties. Een nieuwe afspraak? Toch een foto maken? De assistente twijfelt of dat laatste nu wel zin heeft maar biedt uiteindelijk aan daarover eerst nog even met de arts te overleggen. „Helemaal prima”, zegt de vrouw. „Als je dat wil doen, graag. Dan ga ik ondertussen nog effe een bakkie koffie halen.”
Ron Tenge
LikeLike
Kennelijk kan niemand meer normaal schrijven over gewone gebeurtenissen. Bij de eerste woorden van vandaag is het net alsof je de stadsomroeper hoort, het ‘boeren, burgers en buitenlui!’ ontbrak er nog maar aan.
En dat is nog maar het begin: de lezer wordt gedwongen zich het hoofd te breken over tegelijktijdige positioneringen naast en achter een balie, waarna Bromsnor kennelijk op de koffie komt om juffrouw Saartje uit zijn proces-verbaal voor te lezen voordat hij het inlevert bij mijnheer de burgemeester: “Er ontstaat een gesprek tussen beiden over de opties”, hoe krijg je het uberhaupt gedacht, laat staan opgeschreven -zucht-…
Kennelijk beseft de schrijver ook dat z’n verhaal zo droog is als een wittebroodje op maandagmorgen en dus moet er wat extra smaak worden toegevoegd, uiteraard ten koste van z’n lijdend voorwerp, dat wordt afgeschilderd als “doorleefd met dito stem” -tsja, de meeste mensen zijn nu eenmaal niet op hun fleurigst in het ziekenhuis- en voor de lichte toets, voor zover mogelijk bij deze saaischrijver, wordt er een volks “effe” toegevoegd, altijd goed voor een beleefd grinikje onder het NRC-publiek.
Eindoordeel: 4- (zegge: viermin)
LikeLike
Doorleefde stem, zet wel gelijk het typetje neer:
LikeGeliked door 2 people
@HR
Het mailadres wordt niet gecontroleerd, alles met een apestaartje wordt geaccepteerd, dus wat voor nut hep et?
LikeGeliked door 1 persoon
Als je je vraag binnen de betreffende draad stelt zal ik ‘m met alle plezier beantwoorden.
LikeLike
De rechter hep wel gelijk. Je kunt qua emailadres alles invullen. Is geen drempel. Allang niet meer. Paar jaar geleden nog wel. Nu niet meer. Ga toch met je tijd mee man .. laat mensen met een photoscan inloggen, een SMS met code, een fingerprint dan wel irisscan. Of (voor DSR) laat ze tegen het scherm aanpissen, in een bepaalde unieke hoek.
LikeGeliked door 2 people
Die laatste is echt grappig. Heb erg lang niet meer iets zo iets grappigs gelezen.
LikeLike
@HR
DSR blijft binnen de desbetreffende draad, zo is het toch zeker? Of ga je moeilijk doen over sub-draadjes? Nee? Mooi – kom maar met je antwoord.
LikeLike
Juist, binnen de draad en de sub-draadjes blijven. Maakt het allemaal veel overzichtelijker.
LikeLike
Urn
Mijn oma, inmiddels halverwege de tachtig en getekend door een gevorderd stadium van dementie, loopt tijdens een van mijn vaders wekelijkse bezoeken een rondje door haar kamer.
Bij de zelfgekeramiekte urn van opa aangekomen, blijft ze even staan en bekijkt hem met een onverwacht aandachtige blik. Ze benoemt de aanwezigheid van het object, waarop mijn vader antwoordt: „Pa’s urn!” Na een korte stilte vraagt ze twijfelachtig: „En zit ik daar nu in?”
Rosanne Mahieu
LikeLike
Gooi maar in m’n pet -bareuh-…..
Eindoordeel: 2 (zegge: twee)
LikeLike
Heleen van Royen heeft een documentaire over haar dementerende moeder gemaakt. Wat vind je daar van?
LikeLike
@HR
Niks – ik vind Heleen van Royen niet interessant genoeg om haar werk te volgen. Misschien is het goed, misschien niet, DSR zal er niet uit de eerste hand over kunnen oordelen, maar als ze haar kleren dit keer aanhoudt, dan gaat ’t er op vooruit.
LikeLike
Laat ik het dan algemener stellen, wat vind je ervan als iemand een documentaire maakt over zijn of haar dementerende moeder?
LikeLike
@HR
In het algemeen vraag ik me af wat dat heden ten dage nog zou toevoegen, het is bepaald geen origineel onderwerp. Dat neemt niet weg dat eea wel liefdevol en integer in beeld kan worden gebracht, en het beeld kan in de loop van de tijd veranderen.
Wat vind jij ervan?
LikeLike
Ik heb er zelf geen duidelijke mening over maar ik weet dat jullie Ikjes over dementerende ouders steevast tot op het bot afkraken. Nu gaat een documentaire met beelden van de dementerende moeder natuurlijk veel verder, wordt veel persoonlijker, zo’n documentaire zou je dan helemaal verschrikkelijk moeten vinden.
LikeLike
Jullie? Wie reageert er nog meer op deze thread?
Zelf geen duidelijke mening, maar wel een grote mond ove rde mening van een ander: slappe hap, goi ook maar in m’n pet, naast het Ik-je van vandaag. Bovendien gaat de vergelijking tussen een Ik-je en een documentaire mank.
De Ik-jes over dementie zijn zonder uitzondering clichematig, slecht geschreven en/of gaan ten koste van de dementerende. Ik-jes die dat niet zijn, zouden worden verwelkomd door DSR, maar totnutoe is daar geen aanleiding toe.
LikeLike
Slappe hap, wat een onzin. Eerlijk toegeven dat het me aan een mening ontbreekt getuigt juist van karakter. Slap lullen kunnen we allemaal.
De Ik-jes over dementie zijn zonder uitzondering clichematig, slecht geschreven en/of gaan ten koste van de dementerende.
Dat is dan wel héél toevallig. Meer waarschijnlijk is dat jullie (Bas en jij) last hebben van een soort Pavlovreactie: als ikje gaat over kwetsbaar iemand dan is dat per definitie fout, ranzig, mag niet etc.
Mag alleen als je zélf het lijdend voorwerp bent.
LikeLike
Over een kwetsbaar iemand mag je met liefde of respect schrijven. Je mag zo iemand niet te kijk zetten op een internetforum waar mensen komen voor de snelle lach. Met een integer gemaakte doku heeft dat niks te maken. Dat is mijn mening.
LikeLike
@HR
Ben jij dan van mening dat het Ik-je in kwestie mooi, gevoelig en integer is?
LikeLike
Laten we de discussie zo ruim mogelijk houden. De vraag is moet je altijd zo politiek-correct reageren als dementie aan de orde komt. Dementie hoort bij het leven, levert navrante, grappige situaties op, in principe prima geschikt voor een Ikje dus.
@Bas, Je mag zo iemand niet te kijk zetten op een internetforum waar mensen komen voor de snelle lach.
Dat is dan misschien het misverstand. Ikjes zijn niet alleen bedoeld voor de snelle lach.
LikeLike
Adoptie is het code woord voor sancties. Geld verdien je aan criminaliteit, chantage. Geld deponeer je, sluis je door, via wasserij naar…..Waar stabiliteit is, ontregel je het frame. Zet je folks daar neer. Neen geen ideologie, geld verdienen is het motto. Oppassen voor bevriezen van tegoeden, in beslag nemen . Onrust stoken. geld verdienen. Er zijn er , die leven er van.
Wanneer , komt het ikje hierover?
’n Ikje is als ’n klingelende tram, onderweg naar. Mensen. met of zonder parapluie. Zij die beweren dat ’n ikje te vergelijken is met een Hema worst, stroopwafel noem het. Begrijpen het niet. Blijven steken in eten. Wat een armoede.
Het volgende ikje gaat over levensvreugde. Genderneutraal.
LikeLike
Dag gendergans. Uit de verre Fillistijnen.
Je brengt tenminste wat leven en klasse op dit blog.
LikeLike
Nou dát weer
Ter hoogte van de Wassenaarse Slag fietst een ouder echtpaar voor mij. De man voorop. Aan de vrouw is duidelijk te zien hoezeer zij geniet van dit uitje. De man daarentegen heeft iets onverzettelijks in zijn houding. Die fietstocht is niet zijn keuze, maar aan hem zal het niet liggen. Hij gaat voor de goede vrede wel weer mee. Ineens slaakt de vrouw een kreet. „Mijn ketting ligt eraf.” De man heeft het kennelijk niet gehoord. Hij rijdt stug door en slaat iets verderop een bestraat bospad in. Als ik hem daar inhaal en zeg dat zijn vrouw pech heeft, hoor ik hem op uiterst getergde toon zuchten: „Nou dát weer!”
Marcel van der Horst
LikeGeliked door 1 persoon
@HR
Wat is er ‘politiek-correct’ aan het al dan niet waarderen van een Ik-je? Zo maak je er wel een hele ingewikkelde toestan van.
De vraag gaat hier over het Ik-je van de dag: hoe is die, goed, niet goed, gaat wel etc. Door die brede discussie van je, probeer je die vraag te ontlopen. Terecht overigens: je kunt niet ontkennen dat het geen goed Ik-je was, maar dat zou je stelling ondermijnen.
LikeLike
Vermakelijk verhaaltje, maar wel allemaal inlegkunde en gereconstrueer. Aardig als Simon Carmiggelt het doet -die zou trouwens over de ‘lieve’ i.p.v. de ‘goede’ (sic) vrede schrijven- maar toch iets minder geslaagd als detaillisten (‘bestraat’ bospad) die mensen kreten laten slaken zich aan het genre wagen.
Eindoordeel: 6 (zegge: zes)
LikeGeliked door 1 persoon
“Gendergans”! Haha, daar kan RSB het mee doen. Kostelijk. 😀
Qua discussie: die kwam even op, en sloeg net zo snel weer dood, vanwege niet mee willen gaan in het gesprek, maar op definities van woordjes te gaan kauwen. Mag. Kan. Hoppa. Dan niet.
Ikje: die bespreek ik op het blog dat daarvoor het beste platform is, al sinds jaar en dag. Maar ik wil wel kwijt dat het oordeel van DSR wel heel erg aan de hoge kant is voor zo’n niemendalletje.
LikeLike
Wifi
In de Intercity naar Rotterdam zoek ik online naar oplossingen voor een lastig technisch probleem. Ik verlies al snel het overzicht in de brij aan beschikbare informatie en elkaar tegensprekende deskundigen. Bij station Leiden valt de ‘wifi in de trein’ even weg. Mijn iPad toont direct een alternatieve wifi-hotspot: ‘De Draad Kwijt’.
Paul Schendelaar
LikeLike
Een Wifinaamgrap in het jaar onzes Heeren 2017….alsof je een stomp in je maag krijgt en door de tranen heen even in de peilloze diepte kan kijken die ons nog te wachten staat.
Niets is menselijkers dan de neiging om overal kruisverbanden te leggen, als zouden we leven in betoverde wereld waarin alles met elkaar verbonden is en zin heeft. Geen wonder dat er dan exegese wordt gepleegd op electronische uitingen uit plastic kastjes.
Citaten uit ‘Mijn gesprekken met Siri’ zijn de revue al gepasseerd, nu dit, en in de toekomst, met pratende koelkasten enzo, zal het alleen nog maar erger worden. Wanneer krijgen we het eerste demente-bejaarden-ik-je ingestuurd door een als zeehondje vermomde oppasrobot?
Eindoordeel: 3 (zegge: drie)
LikeGeliked door 1 persoon