Het bestaan van de mensheid is in het licht van de eeuwigheid en de oneindigheid een nauwelijks waarneembare trilling. Wat zou ik me dan nog druk maken om de tijdelijkheid van dit blog?
Voor ik dieper inga op deze diep-filosofische gedachte eerst de uitgelichte koppen:
Juist, goed gezien, veel rijmende koppen de afgelopen maand. Maar dat was niet alles, bij lange na niet. We hadden ook nog het Prins Bernard-incident (opgemerkt door hert) en de opmerkelijke gelijkenis van Buster Keaton met Johan Neeskens. Waarom Prins Bernhard bij die gelijkenis op de achtergrond goedkeurend meekijkt is niet duidelijk maar het zal allemaal wel zijn reden hebben
OK, dan nu verder met die diep-filosofische gedachte. Halverwege februari raakte ik in een existentiële crisis. Ik dacht dat het einde van dit blog aanstaande was. Een paar vaste bezoekers (Ad Hok, Letterzetter, RSB en onze geliefde huistrol) lieten wekenlang niets van zich horen. Waren ze solidair met DSR? Het leek me onwaarschijnlijk maar niets is zeker in dit leven. Luvienna, hannah en Week 1 hielden de moed erin maar zagen ze dan niet dat het einde nakende was? Wat was de zin van dit alles, waar doen we het allemaal voor? Toen, op een zekere middag (ik zat dieptreurig in mijn tuintje) viel mijn oog op een kevertje, een kevertje dat op een takje zat te genieten van het winterzonnetje. Een kevertje dat geen weet had van al mijn zorgen en toen besefte ik opeens dat het leven ook zonder dit blog gewoon doorgaat. Dat was een bevrijdend gedachte, kunt u zich dat voorstellen? De zware verantwoordelijkheid die ik op mijn schouders voelde rusten viel finaal van me af. Ik kon er weer helemaal tegen!
Ik wens u allen ook zo’n bevrijdende gedachte toe (de astronomische lente is vandaag aangebroken dus dat moet lukken) en verder een aangenaam etensmaal, met spekjes of wat dan ook erin.
Nou ja, dan toch ten slotte nog maar even aandacht voor het afscheid van DSR. De aanleiding voor dat afscheid kunt u in het vorige statistiekpraatje lezen en het vervolg alhier. Alles is daar gezegd en er valt niets meer aan toe te voegen.
“Wekenlang”? Overdrijven is ook een vak.
LikeLike
Ik had dan ook eerst “dagenlang” geschreven maar het verhaal schreeuwde om “wekenlang“. Daar moest ik gehoor aan geven.
LikeLike
HR, het is de bedoeling dat je het zelf allemaal leuk blijft vinden. Het lijkt me best een hele klus om dit dag in dag uit vol te houden, elke dag weer een nieuwe kop verzinnen en een sleets ikje knippen en plakken. We doen het je niet na. Als je er geen zin meer in hebt, ben je toch volledig vrij om te stoppen? Ja toch?
LikeLiked by 2 people
Ik bedoel natuurlijk : een AVV verzinnen
LikeLiked by 1 persoon
Bravo Roosje, je wordt nog eens boeddhist! (Hoewel ik pas heb gelezen dat die ook niet per se erg jofel zijn. Maar nou ja.) Ik sluit me helemaal aan bij wat Week 1 zegt: je hebt dit blog niet alleen voor ons plezier maar ook voor je eigen plezier. En aangezien jij al het werk doet, heb je alle recht ermee stoppen als je er geen zin meer in hebt. Zo lang het blog nog bestaat zullen wij trouw blijven komen. 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Hartverwarmend jullie steunbetuigingen, heel lief!
Maar laat ik eerlijk zijn, zoveel werk zit er niet aan dit blog of beter gezegd, net zoveel werk als ik zelf wil. Als het moet kan ik in drie minuten de dagelijkse werkzaamheden verrichten:
Ikje plakken: 1 minuut
Kop kiezen: 1 minuut
Nieuwe AVV: 1 minuut
Dan maak ik wel gebruik van een AAV die al klaarligt en van de leukste kop kiezen maak ik dan geen halszaak.
Meeste tijd gaat zitten in het zoeken naar leuke afbeeldingen maar zo’n straf is dat ook weer niet. Het is maar net hoe serieus ik het neem.
Nu ik toch eerlijk ben, dat schattige kevertje is ontsproten aan mijn verbeelding. Die hele catharsis, die hele Saulus-Paulus gebeurtenis heeft nooit plaatsgevonden.
Het was dus een wensdroom, een wensdroom om het hele leven minder serieus te nemen. Dit blog stond daarbij symbool voor alle verplichtingen in mijn leven. Ik hoop dat jullie me dat niet kwalijk nemen.
LikeLiked by 1 persoon
Nee hoor, ik neem je niks kwalijk. Maar een beetje minder overgevoeligheid zou je geen kwaad doen, zeker als je te maken krijgt met figuren als dsr en met hem wiens naam je liever niet noemt…En gewoon ermee stoppen moet ook kunnen. Niet alles krampachtig volhouden.
LikeLiked by 1 persoon
“hem wiens naam je liever niet noemt” 😀
We hebben onze eigen Voldemort. 😉
LikeLike
Ja, en sinds kort ook onze Harry, maar dan met ie helaas.
LikeLiked by 1 persoon
Scherp!
LikeLike
Laat je leven niet verzieken door wat domme statistieken!
LikeLiked by 2 people